In de tuin

We hebben in deze wintertijd nogal wat in de tuin te doen. Los van het feit dat de mollen onze tuin weer ontdekt hebben en ons gazon dus langzaamaan verandert in een slagveld, waar amper groen te zien is, moet er veel gesnoeid worden. We hebben een aantal wilgenbomen op het terrein en deze moeten eens in de 2 jaar gesnoeid worden. De professionals zeggen overigens: om de drie jaar, omdat er anders te weinig ruimte overblijft waar nieuw wilgenhout op kan groeien.

Deze periode leent zich ook goed om de borders van de braamstruiken (wat een onkruid) te ontdoen. Samen met mijn vader, die elke zaterdag trouw mee helpt (hoe rijk kan je zijn?) is het snoeien, snoeien en snoeien geblazen. Op zich leuk, maar ook zwaar werk. Overigens: het echte zware werk moet nog gaan plaatsvinden. Met pijn in het hart gaan we de treurwilg in het hart van onze tuin verwijderen. Het is nodig om de vijver licht en leven te gunnen. Dat leven is de gazon-slopers overigens niet gegund. Komende zaterdag ga ik toch echt mollenklemmen plaatsen.