Vandaag woensdag 12 april staat alles in het teken van het halen van de trein. Om 13.50 uur vertrekt dat ding. Het is best spannend, want de praktijk heeft geleerd dat de informatieborden hier in Rusland niet te ontcijferen zijn en dat mensen die achter informatiedesks staan geen woord Engels spreken.
Voordat we richting station vertrekken, doen we nog wat inkopen. Drinken, worst, kaas en brood en maken we nog een wandeling naar de handcraft markt vlak bij ons hotel. Wat een kitsch wordt hier verkocht, wat een markt is hier gemaakt. Toch is het grappig 100-den marktlieden en kramen: en volgens mij zijn wij de enige toeristen. De meesten laten ons meesten echter ongemoeid, er wordt veel met elkaar gepraat, de markt wordt opgebouwd. Het is voornamelijk houtsnijwerk, maar de geur van aangebrand vlees verraadt dat je er ook kunt eten. We maken wat foto's. Een geestelijke gaat met wijwater van kraam naar kraam en prevelt wat zegeningen voor een vruchtbare handelsdag (denk ik) en de handel kan beginnen. Wij gaan naar het hotel om onze spullen te pakken. De taxi hebben we gereserveerd voor 11.30 uur. 1000 roebels gaat de rit kosten, dat weten we al.
Om 10 over 11 worden we gebeld door de receptie. De taxichauffeur is er, dus we vertrekken met volle tassen, koffer en rugtas.
In de gietende regen, die overgaat in natte sneeuw (het is bijna 0 graden) scheuren we door de stad. Grauwe gebouwen, grauw weer en grauwe mensen die ergens op staan te wachten of ergens naar toe moeten. De chauffeur moet een verre achterneef zijn van Max Verstappen, hoewel ook hij geen woord Nederlands spreekt.
Bij het station aangekomen is het opgehouden met zachtjes regenen. De locatie is zeer onoverzichtelijk, er zijn wel drie stations, en het is de vraag wel station wij moeten hebben. Het is druk en in de grauwheid van de massa vluchten wij naar binnen: een stationshal binnen.
Eerst maar oriënteren. Het klopt: de borden zijn onleesbaar. Het klopt verder ook: niemand spreekt Engels. Een unheimisch gevoel bekruipt mij: gaat dit goed komen? Achter de informatiedesk zit een dame die in uitstekend Russisch iets uitlegt. Wij proberen met iets minder goed Engels toch informatie los te krijgen. Dan schrijft ze iets op een briefje: 13.10. We vragen of dat het platform is en dat woord platform blijkt een woord te zijn dat erg op het Russische woord lijkt, want ze begint driftig te gebaren. Het blijkt een tijdstip te zijn. We kunnen het niet plaatsen. We hebben de tijd en lopen nog even over het perron. Een jonge man in sporttenue spreekt wel wat Engels en hoe toevallig het ook kan zijn: hij is vorig jaar in Holland geweest en heeft meegedaan met een lange afstand zwem competitie (en nog gewonnen ook). Hij helpt ons wat op weg en zegt dat met 13.10 en de vele Russische woorden wordt bedoeld dat de dame ons straks om die tijd naar het juiste perron gaat brengen. Dat is vriendelijk. Tijd voor koffie en die bestellen we. Om 13.10 uur krijgen we zonder woorden van de betreffende dame een nieuw briefje 13.20. We wachten braaf.... om 13.20 echter niemand te bekennen en we wandelen zelf maar weer naar buiten. Een gebarende dame achter het loket geeft de richting aan. Op perron 1 daar staat de trein. Onze trein. Het gaat beginnen.
Een Russische dame staat voor de deur van onze wagon (gelukkig spreekt ook zij goed Russisch en geen woord Engels), checkt het ticket en een andere dame begeleidt ons naar de coupe! We zijn de eerste in ons compartiment en dat blijft voorlopig zo: klokslag 13.50 uur vertrekt de trein. Het sneeuwt inmiddels, Moskou ziet er onherkenbaar somber uit en dat doet het landschap dat langzaam aan ons voorbij trekt ook. De volgende stop is over 3,5 uur in Rostov. Nog 5193 km naar Irkoetsk. Dat is een dag of 5 treinen....
We reizen door. Er ligt nog sneeuw langs het spoor. Het land lijkt wat minder bewoond. Kleine huisjes langs het spoor, vooral veel berkenbos. Het heeft wel wat. Precies op tijd komt de trein op de geplande stations aan. We eten vanavond in de restauratie wagen. Een paar aadrdappelen, een halve tomaat en een door gebakken stuk draadjesvlees.
Bij de tussenstop die dan volgt stroomt het perron vol als we stoppen. Oude vrouwtjes met kinderwagens vol met etenswaar, plastic zakken met uitjes en zelfgebakken koeken. VIs wordt aangeboden en ook stapels met knuffels. Ondertussen wordt de trein gecontroleerd. Bij vertrek valt al snel de duisternis in. Wij zijn nog met z'n tweetjes in ons compartiment. Waarschijnlijk gaat dat voorlopig zo blijven. Mooi! We hebben een elektriciteitskabel gelegd om onze apparaten op te kunnen laden. De ductape van Bertus doet wonderen.
Reactie schrijven