Walera en Walera
Advil doet wonderen. Vanmorgen met barstende koppijn wakker geworden. Of dat nu komt door het gevoel dat ik niet bij de verjaardag van mijn dochters kan zijn, of door de whiskey van gisteravond kan ik nog niet zo goed beoordelen. Het zal wellicht iets met het coupe-feestje te maken hebben. De Rus in ons compartiment was jarig en dat hebben we gevierd. Toch wel leuke lui die russen. Na de Trojka van gistermiddag is het ijs gebroken. De chocolaatjes kwamen op tafel, een soort Russische whiskey en wij brachten stroopwafels, pinda's en uiteindelijk noodles in.
We maken kennis aan de hand van foto's en verhalen over ons werk, de gezinnen en de huizen waarin we wonen. Hoe toevallig kan het zijn. De een heet Walera en de ander ook. Het klinkt een beetje als Jansen & Jansen: Walera & Walera. De een is 37 en de ander 11 jaar ouder. Ze wonen in kleine huisjes ergens in een dorpje in de buurt van Ilanskaya. De houten keet op een foto, waar de 37 jarige Walera in woont is 2 ramen breed en biedt 55m2 woonruimte: nog kleiner dan ons gastenverblijf bij Het Vogelnest. De kinderen op de foto van de jongste Walera, vermaken zich er in ieder geval goed (zo blijkt uit de sneeuwfoto) voor zijn blokhut.
De fles whiskey is nog niet leeg of de volgende komt op tafel. Een drankje met een hete peper in de fles. Pittig en meer dan 40% alcohol. Ik ben blij dat Bertus niet drinkt en helder blijft, ik doe nog even mee. Als blijkt dat de oudste van de twee Walera's jarig is, tovert Bertus een paar ballonnen uit zijn koffer, een Rabo pet en een ring met bewegende ogen. Een verjaardagscadeau. Het is feest en de sfeer zit er goed in. Na de whiskey wordt uit een van de tassen een 3 literfles met bier getoverd. Er komen gerookte kippenpoten op tafel en wij delen onze mini sticks. Zelfs Bertus gaat aan het bier. Ik ben blij dat ik een kleine beker heb, want leeg betekent bijschenken. En na de 3 literfles, worden er achtereenvolgens nog twee 2 literflessen te voorschijn gehaald. Gelukkig met iets lichter bier. Als een blok geslapen in ieder geval. De lucht in de coupe vanmorgen, zal ik niet verder beschrijven, maar was om te snijden.
Het is vandaag stille zaterdag. Dat lijkt ook wel te slaan op de stationnetjes waar we stoppen. Uitgestorven dorpjes, stille perrons en steeds kleiner wordende huisjes: er lopen modderige weggetjes door het land, waar nog steeds resten sneeuw liggen. Het blijft bijzonder om het land aan je voorbij te zien trekken.
Walera en Walera reizen vandaag nog met ons mee. Het delen gaat door. Nu is het thee en Russische Nescafé. Die laatste is zeker niet verkeerd. Misschien komt dat omdat het de eerste koffie sinds het begin van de treinreis is. Walera en Walera doen tijdens het drinken van de koffie wel een wedstrijdje wie het hardst kan slurpen. De jongste Walera wint op punten. In die zin is het geen stille zaterdag, overigens.
Reactie schrijven