De trein dendert door. Gisteren hebben we onze twee Russische vrienden uitgezwaaid. Zij vieren
Pasen bij hun gezin. Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden. Wij zijn inmiddels uitgestapt in Irkoetsk. We hebben vanaf Moskou 5193km richting het oosten per trein afgelegd. 5 dagen in een
kleine cabine, in een voortrazende trein. Ver van huis. De trein had gisteren zowaar wat vertraging. Dat gold niet voor de restauratie wagen: die leverde gewoon dezelfde maaltijd als de vorige
keer. Vladimirov wist zelfs nog wat we de keer ervoor dronken.
Het ritme van de trein zit inmiddels in alles wat je doet en zelf als de trein even stil staat, voel je de lichte kadans nog. Het land is inmiddels weer grauw, de lucht is grijs. De natte sneeuw maakt het beeld compleet. Het land wordt langzaam weer helemaal wit. Een witte Pasen? Hoewel het landschap van kleur verandert, lijkt de ijsregen het te winnen. Ik ben in ieder geval blij dat Lobke een sjaal voor mij gemaakt heeft.
Lezend, mijmerend en vaak met de blik op oneindig reizen we verder. Iedere keer nieuwe beelden en vergezichten. Zo verlopen ook de gesprekken, overigens. In gesprek over dat wat ons bezig houdt, over de gewone dingen van het leven, het werken bij de Rabobank, toekomstplannen, onze gezinnen en natuurlijk over onze reis. Soms zijn we uren stil en kijken alleen maar, dromen weg over dat wat zich in de kleine huisjes afspeelt, waar de eenzame voetganger over het modderige pad zich naar toe beweegt of dutten we gewoon wat. Het is de kadans van de trein, van het leven. Het maakt de reis bijzonder. Ik lees veel. Ook dat is bijzonder. Een indrukwekkend boek over de "zoon van de verhalenverteller"' die zijn vader achterna reist naar het Beiroet van de jaren 90. Bertus fotografeert veel en hoopt de ideale foto uit de trein te maken: geen sinecure vanwege de kadans en de continue beweging en hij schrijft veel in zijn reisverhalen boek.
En onze medereizigers? Die veranderen keer op keer hoewel de korte en vluchtige ontmoetingen wel wat van elkaar weg hebben. Gisteravond kwamen we in een "soort" gesprek met een Rus in trainingspak: jonge vent, type bokser, kortgeknipt, 8 blikken bier (4 liter!) voor hem op tafel. Hij begint een gesprek dat snel stokt, omdat we elkaar niet begrijpen: z'n hele gebit bestaat uit goud. Lijkt een beetje op een slechterik uit een van de James Bond films, maar hij bijt gelukkig niet door. Iemand waar je geen ruzie mee moet krijgen, denken wij. Met het wegklokken van zijn bier veranderen zijn Russische woorden in blikken van verstandhouding. That's it (of hoe zeg je dat in goed Russisch?)!
We hebben ook een nieuwe reisgenoot gekregen bij ons in de coupe. Hij heet Slav, stelt zich netjes voor en spreekt voor de verandering geen woord Engels. Hij blijft wel in het Russisch doorpraten en zaken toelichten. We snappen er niets van en halen zelf ook maar de schouders op. We delen cola, chips en foto's. Hij is trots op zijn prachtige kids. Dat zijn wij ook en dat verbroedert.
In een soort ijsregen komen we aan in Irkoetsk. Een grote grauwe gruwelijke stad. Wat een armoe en wat een vergane glorie. Onze chauffeur staat ons al op te wachten. Sergei zal ons naar Listvyanka brengen. Aan het Baikal meer. Ik weet niet of het de gangbare route is, maar we rijden door mistroostige wijken. Flatgebouwen die wij sloopklaar zouden verklaren. Aan de schotels te zien en aan de was die (ondanks de regen) buiten hangt, zijn de flats nog bewoond. Het hoort bij het Rusland van vandaag, waar je naast nieuwe moderne gebouwen dit soort wijken ziet.
Met het naderen van het Baikal meer gaat de regen over in sneeuw. De sneeuw blijft niet liggen, maar de buien ontnemen ons het zicht op rivier, meer en belangrijker het tegenliggende verkeer. Sergei rijdt echter onverstoorbaar door. Bij onze chalet moeten we even klimmen, maar de ontvangst is ronduit hartelijk. Er ligt een gekleurd gekookt ei (het is tenslotte Pasen) en we krijgen warme thee. Onze kamer en belangrijker de douche en het scheerapparaat lonken. Na 5 dagen reizen en stinken zijn we daar hard aan toe. Het is en blijft een mooi avontuur en een prachtige reis! Vrolijk Pasen....
Reactie schrijven