Alweer een week achter de rug. Nu een soort op adem komen aan het Baikal meer. Veel toeristen zijn er nog niet, hoewel de eerste chinezen en Nederlanders (een tweetal) al gesignaleerd zijn. We bivakkeren in een chalet waar we zo'n beetje de enige gasten zijn. De gastvrouw maakt het avondeten klaar en dat maakt dat we de noodles en Vladimirov snel vergeten. Een goede douche doet ook wonderen. Vol energie en een goed gevulde maag (een uitgebreid ontbijt is ook niet verkeerd) op weg naar het Baikal meer. Daar hebben we gisteren al wat foto's gemaakt van de ijsvlakte en ook met iemand geregeld dat we vandaag met hem en een hovercraft over het ijs kunnen. Het is prachtig weer. Strak blauwe lucht en de zon schijnt: het is wel koud.
Na een een zwaar ontbijt (we worden echt goed verzorgd: een soort warme griesmeelpap, pancakes, en gebakken ei, zelf gemaakt drinkyoghurt en wat fruit) op weg naar het meer. We wandelen over het ijs, het is doodstil, er zijn amper mensen. Het is prachtig. Terwijl het leven wat op gang komt in het dorp, bekijken we het ritueel voor een school, waar alle kinderen per groep netjes in rijen staan opgesteld en naar een man in net pak (met allerlei medailles op z'n borst) luisteren. De kleinsten voorop, de oudsten achteraan. Ging dat vroeger bij ons ook niet zo op de lagere school (los van de medailles dan)? De klassen worden een voor een naar binnen geroepen. Mooi om te zien.
Hoogtepunt van de dag is de tocht met de hovercraft. Samen met 3 Russische dames (waarvan er een goed Engels spreekt), glijden we over het ijs, het dorp voorbij richting het beginpunt van de rivier Angara. De hovercraft schiet van het ijs het water over: spectaculair om te zien en mee te maken. Spectaculair zijn ook de zogenaamde Baikal robben die we zien. Helaas niet op de foto vastgelegd, maar het is mooi om ze aan de rand van het ijs in het water te zien zwemmen.
Op het ijs maken we nog foto's. Het kan ook niet anders. Het is indrukwekkend mooi en je blijft plaatjes schieten.
Restaurants zijn amper of niet geopend. Voor de lunch zijn we aangewezen op onze eigen inkopen. Het brood wordt in de winkel voor ons gesneden (3 cm dik), we kopen kaas en wat te drinken en zijn de koning te rijk. Uitzicht over het prachtige meer, op een bankje: stil zijn, eten en genieten van het uitzicht.
In de middag wandelen we het dorp uit langs het meer. Iedere keer levert dat weer nieuwe vergezichten op, nieuwe plaatjes. Langs de weg wordt vis gerookt en verkocht. We wagen ons er niet aan. Dat doen we wel aan de thee in onze chalet. De gastvrouw komt met koek en we schrijven onze berichten in het zonnetje: het is 22 graden in de schaduw.... na de thee ook maar een koud biertje. Het is net vakantie.
Morgen gaan we Irkoetsk bekijken. Daar pakken we de trein naar Mongolië. Waarschijnlijk voorlopig even geen reisverslagen online....
Reactie schrijven