Cliffhanger

Het is 05.00 uur als we wakker worden gemaakt in de trein. Een beetje verdwaast kijk je om je heen. Het ritme van de trein is er nog steeds: buiten is het donker. Er brandt toch ook veel licht. We rijden over een immens rangeerterrein, industriegebied: dit is Mongolië. Tussen de fabriekshallen staan Gers (de tenten die als woonverblijf dienen). Een onwerkelijk beeld. 

We pakken onze spullen terwijl de trein langzaam Ulaan Baatar nadert. De volgende fase in een trip die steeds indrukwekkender wordt. Op het station worden we opgehaald door een chauffeur die ons naar een guesthouse zal brengen. Een soort jeugdherberg, waar we ons kunnen opfrissen en kunnen ontbijten. Ergens midden in de stad, die langzaam ontwaakt.

Het is even afzien: een koude douche (je bent wel direct wakker), droog brood als ontbijt (we raken er aan gewend) en een kop thee. Ook tijd om het eerste deel van deze blog te schrijven. De kans is erg groot dat we vanaf heden geen berichten kunnen versturen. 

Er staat ons wel wat te wachten. Vandaag reizen we naar Terelj, waar we turtle rock zullen bezoeken. We verblijven bij een nomadenfamilie en dat zal de komende dagen niet anders zijn. Wel iedere keer een andere familie. Morgen richting Khustal National Park en overmorgen naar Kharhorin en het Erdene klooster. Het is ook de bedoeling om naar de Orkhon waterval te reizen en naar de Mongol dunes: een tocht door de woestijn op een kameel. Volgens mij in totaal iets van 1700 km reisvertier. Op Google Maps moet je zelf maar even kijken hoe het er daar allemaal uit ziet...

Later meer.... en ook wat foto's

Wordt vervolgd....  (een cliffhanger dus)