Het is best een vreemd idee. Meer dan 149 uur verder, om precies te zijn 7643 km met de trein. Beijing. Onze eindbestemming. We hebben het gedaan. Het was gaaf, erg gaaf. Geen moment verveling, de kadans en het ritme van de trein, de vergezichten, de gesprekken, de toevallige ontmoetingen, de verschillende indrukken en lees verder vooral de andere Blogs, zou ik zeggen.
We zijn nu dus in Beijing. Vanmorgen in de trein rond een uur of 5 wakker geworden. Het wordt steeds vroeger. De opkomende zon gezien boven al weer een ander landschap. Bergachtig, kleine dorpjes, grote steden: "this is China". De bloesem bloeit, op de hellingen een soort paars-rose mimosa. Richting Beijing wordt het landschap bergachtiger we rijden langs rivieren, stuwmeren en prachtige bergketens. Het had wat weg van de Verdon en de prachtige Gorges, maar.... dan toch weer anders.
Mijn wintermuts en sjaal heb ik diep weg gestopt in mijn rugzak. Het is mooi weer in Beijing. Om niet te zeggen zomers. Op het station werden we opgehaald door een chauffeur. Hoe luxe kan je het hebben. We zitten in een klein maar prachtig hotel in de wijk (hutong) Dengcao. Eigenlijk niet eens zo ver van het grote plein. We zijn daar nog niet geweest. Dat doen we morgen of ovemorgen. Wel door het nieuwe centrum. Wat een gigantische moderne stad is Beijing, alles wat je in Europese hoofdsteden ziet, zit er ook, maar dan wel wat maatjes groter. Luxe, luxe en nog eens luxe. De gewone wijk is er ook. Daar ligt ons hotel, met laagbouw woningen, kleine straatjes, waar het leven zich op straat afspeelt. Terug uit het moderne centrum, zijn we door onze hutong geslenterd. Het is hier zo mooi, er zijn zoveel mensen op straat en overal wordt gewerkt. De stad is overigens betrekkelijk stil. Bijna elk voertuig (brommers, bakfietsen, auto's) rijdt elektrisch en daarnaast zijn er ontelbaar fietsers. Op straat wordt gekaart door groepjes mannen en zelfs de politie fiets op een soort vouwfiets (met sirene) elektrisch.
In het centrum dachten we nog even een snelle hap te doen. mcDonalds had gekund, maar was geen echte optie. Het werd het Roast Duck Restaurant. En niet alleen vanwege het feit dat een restaurant was met een Engelstalige duiding van dat wat je er zou kunnen krijgen. Je zou er toch ook een Engelstalige menukaart kunnen krijgen, was de aanname. We hebben ons daar toch nog wat in vergist. Je hebt een beetje trek, wil eigenlijk een soort snack en komt terecht in een redelijk groot restaurant. We vragen nog even naar die Engelse menu kaart of uitleg, maar die schijnen ze nog uit te moeten vinden. Het wordt weer een gok door zomaar wat aan te wijzen op een lijst waar je in ieder geval niet voor- en hoofdgerechten van elkaar kunt scheiden door een rubricering of iets dergelijks.
We kiezen voor een chinese tekst, waar de letter A in voor komt. Achteraf blijkt dit een Menu A keuze te zijn en dat hebben we geweten. Wat kan een tafel vol komen te staan, wat een werk kan je van een eend maken en hoe moeilijk is het om met stokjes een soort pannenkoek te vouwen om een stukje eend, die je in suiker moet deppen en tot een soort loempia moet verbouwen samen met wat groente en wat saus. De dame die ons bedient, legt het uiteindelijk toch even uit en doet het zelfs voor. Het vreemde aan het menu is overigens dat sommige gerechten in 3-voud worden opgediend. Kortom..... het was heerlijk, het was veel.... en als het zo blijft hoeven we nooit meer te eten...
Reactie schrijven