Ooooohhhh, Aaaahhhh !!

Een tweede dag in Beijing. Het belooft een warme dag te worden. De gids heeft het programma omgegooid. We zouden eerst naar de great wall gaan, maar met de voorspelde 37 graden, lijkt dat geen goed idee. Dat wordt morgen. Dan wordt het maar 36 graden. Ik ben blij dat ik een korte broek bij heb, in ieder geval. 

Vandaag hangen we de toerist uit. We hebben een fantastische gids. Een jonge dame die geen blad voor de mond neemt. Bertus wordt al snel de happy Boedha genoemd en ik krijg ook wat tips over mijn figuur. Gedurende de dag, geeft ze het ook aan, dat als ze met ons getrouwd zou zijn: "alleen nog maar groente, geen vlees en alleen nog maar een bepaald soort thee". Ondanks deze vrijblijvende adviezen en de oplopende temperatuur blijft de stemming goed.

Als eerste staat de verboden stad op het programma. We lopen over het grote plein en mengen ons onder de chinezen, die vandaag ook toerist zijn. Naar mijn mening enorm veel, maar Bertus geeft aan dat het wel mee valt. Bij een vorig bezoek waren het er in ieder geval echt veel, merkt hij op.

We dringen ons door de menigte en bewonderen de gebouwen en hetgeen altijd verboden terrein was. Als je je een beeld probeert te vormen over hoe het vroeger was in deze verborgen stad de dag door te brengen, gaat het toch wat meer leven. Het is in meerdere opzichten in ieder geval indrukwekkend. Westerse toeristen zie we amper of niet.

We kiezen voor een vroege lunch. Rond een uur of 11 glijden de knoflooktenen (groen van kleur) naar binnen. Een heerlijke maaltijd in ieder geval. Vervolgens naar het Olympisch dorp. In de brandende zon. Het is grappig om te zien hoe ze dit nieuwe stadsdeel heb ingericht. Triest als je je bedenkt dat hier hele volkswijken voor geruimd zijn. De chinezen om ons heen lijken echter trots en vermaken zich zeer met allerlei selfies, die wij dan ook maar maken.

Het slotstuk van vandaag zou eigenlijk het zomerpaleis zijn. Een mooie locatie, met een prachtige tuin, een tempel die boven alles uit kijkt en een heerlijk meer. Ook veel chinezen overigens. Het is prachtig om foto's te maken, maar een object op de gevoelige plaat vastleggen, zonder een voorbij schietende chinees in het vizier te krijgen is onmogelijk. De tocht over het meer geeft even rust en ieder geval wat ruimte om de monumenten vast te leggen.

Het slotstuk wordt echter een theater voorstelling, die de gids ons nog aanraadt. Het is een soort acrobatische show en performance, die zijn weerga niet kent. Onvoorstelbaar: nog nooit zoiets gezien. Wij waren de enige twee westerlingen in een zaal vol autochtonen, die met open mond en met veel 'aaaaaaahhhs' en 'oooooohhhs' de zaal van geluid wisten te voorzien. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de twee westerlingen net zo meededen bij het fabriceren van dergelijke kreten....