Een laatste dag op Flores, als we de vertrekdag morgen niet meerekenen. We twijfelden vanmorgen tussen een dagje varen of het restant van het eiland bekijken. We kozen voor het laatste, deels
vanwege het ietwat sombere weer, maar ook omdat we gisteren een mooi uitzichtpunt gemist hadden. Dus met de auto on tour richting het noorden. Na ongeveer 1 kilometer worden we bevestigd in onze
keuze. Het is weer overweldigend mooi. De kustweg met de prachtige vergezichten.
De eerste stop is al na een minuut of 10 rijden. Een of ander natuurpark, met allerlei beesten en de mooiste bloemen en kleuren. We zijn er (opnieuw) alleen. De stilte wordt doorbroken door het
geluid van een aantal pauwen. We wandelen wat door het parkje, genieten van het geluid van de waterval en het prachtige uitzicht op een diep uitgesneden inham in de bergen en vooral van de
bloemen.
De tocht gaat echter verder.
We gaan al snel van de hoofdweg af, richting een kleine baai waar in de ANWB gids lovend over wordt gesproken. En niet voor niets zo blijkt. Een steile weg naar beneden, je moet echt geen
tegenligger tegen komen en we hopen en bidden dat we onderaan nog ergens kunnen keren. Dat laatste is op een kleine parkeerplaats gelukkig mogelijk. Het plaatje beneden is betoverend. We dalen
via een wandelpad verder naar de zee. Het is steil, wat glibberig en op sommige plekjes moeten we zelfs door de modder, ontstaan door kleine beekjes die over het pad spoelen. Vlak bij zee is een
kleine Kamp-plaats. In de zee licht een prachtige rotspartij. De dames durven het steile pad naar beneden niet te beslechten en blijven halverwege de afdaling staan en genieten van het uitzicht.
Ik wandel verder naar beneden. Over een kiezelstrand loop ik in de richting van een grot. Dit moet een pirateneiland zijn geweest. Je ziet de vogels hun territorium rond de rotspartij beschermen.
Het is prachtig.
Vervolgens rijden we in een keer door naar het noordelijkste puntje van het eiland. Er is daar weer zo'n kraak noch smaak dorpje, waar de smalle straatjes en de tegenliggers je toch met enige
regelmaat een hartverzakking bezorgen. Toch is het leuk en heeft het wel wat. We keren er en rijden een stuk terug om vervolgens het binnenland in en de hoogvlakte op te rijden. We rijden al snel
de wolken en de mist in. Wuthering Heights wordt er geroepen en dat beeld roept het inderdaad ook op. We turen over de vlakte, terwijl de wolken aan ons voorbij trekken. Vervolgens rijden we
diagonaal over het eiland naar het zuidwesten. Een stuk van deze weg hebben we gisteren al gedaan, maar omdat de zon nu niet schijnt zijn alle kleuren anders en lijkt het een volstrekt ander
landschap. Ook weer fraai overigens.
Het verhaal laat zich verder gemakkelijk vertellen. We rijden naar kleine dorpjes, genieten van de sfeer in de gehuchten, de tocht langs de zee en de kronkelweg naar Lajes. Hoewel daar op de
achterbank anders over wordt gedacht.
Reactie schrijven