Een paar dagen weg. Een stedentrip rond Koningsdag. Niet alleen om de idioterie rond deze dag te ontlopen, maar ook gewoon omdat er in deze periode van het jaar een wat langere schoolvakantie is. Dat biedt mogelijkheden....
Het werd een trip naar Marrakech in Marokko. Ik was er al een keer eerder geweest: in Marokko dan. Toen bewust deze stad links laten liggen. Gewoon omdat het te toeristisch was in mijn ogen. De
keuze indertijd was een trip van Cassablanca, naar Rabat langs de kust naar het zuiden. Naar nu blijkt..... Mijn beeld van toen klopte: Marrakech is heel toeristisch. Mijn keuze om er om die
reden dan maar niet naar toe te gaan, was achteraf gezien niet verstandig. Zo bleek in ieder geval. Vijf dagen met vrouwlief op pad in een andere wereld. Voor dag en dauw op woensdagmorgen naar
Eindhoven en iets meer dan 3,5 uur vliegen van hier. Een andere tijdszone, een ander continent en een ander klimaat. Dat laatste bleek overigens in deze periode niet helemaal zo te zijn: in de
gietende regen werden we naar ons hotel (een Riad in het hart van de stad) gebracht.
Aan alles merk je gedurende de rit vanaf het vliegveld dat je in een andere wereld terecht bent gekomen. Hoe dichter we bij het centrum van de stad komen, hoe scherper dat beeld wordt. We rijden
langs een van de paleizen van de koning, kiezen een van de vele stadspoorten en komen terecht in de binnenstad, de Medina met steeds smaller wordende straatjes. Het is maar goed dat we een
chauffeur hebben. Onze Riad hadden we nooit kunnen bereiken. Dat kan onze chauffeur overigens ook niet. Op een klein pleintje, worden we afgezet en opgehaald (gelukkig) door iemand van de Riad.
Het wordt voelbaar en zichtbaar dat we in een andere wereld zijn. Door kruip-door en sluip-door straatjes en steegjes komen we terecht in een donker steegje, waarvan aan het einde de deur opent
en we plots in een oase van stilte en rust terecht komen. Weg is de hectiek van de stad, weg is het geluid: hier is onze uitvalsbasis voor de komende 5 dagen. Onze Riad. Op de binnenplaats
krijgen we een kop muntthee, en legt onze gastvrouw uit hoe we de komende dagen de weg kunnen vinden naar het Djemaa El Fna plein. Dat lijkt een hele tour, dwars door de Medina, langs kraampjes,
winkeltjes en door de smalle steegjes en straatjes: en dat blijkt het in de praktijk ook te zijn. Maar wel erg bijzonder.
We zijn in een andere wereld en dat merk je aan alles. Het eerder gememoreerde plein is het hart van de stad: wat een leven, wat een beweging, wat een mensen, wat een kermis. En toch heeft het
wel wat. We zijn in een levend Fata Morgana terecht gekomen: tenminste..... het beeld van de attractie in de Efteling dringt zich verschillende malen op. Slangenbezweerders, tromgeroffel, markt
kooplui, kaartenleggers, tattoo-vrouwen, eettentjes, acrobaten, aapjes aan de ketting en veel mensen in klederdracht. Je raakt niet uitgekeken en uitgeluisterd. Wat een wereld, wat een geluid,
wat een toeristen, maar wat onvoorstelbaar mooi en indrukwekkend.
De dagen in Marrakech rijgen zich aaneen. We wandelen kilometers door de stad, van museum naar museum, van steeg naar markt en andersom, de joodse begraafplaats, de synagoge, de leer-looierij. We
maken zelfs een uitstap naar het Atlas gebergte. Besneeuwde bergtoppen: het is net Zwitserland, maar de kleine Berber-dorpjes en huizen verraden dat we toch ergens anders zijn. Daarnaast....
prachtige tuinen, het geluid van de moskee en de oproepen tot ochtend, middag, avond en nachtelijk gebed, een bezoek aan het museum en de tuinen van Yves St Laurent. Toch de moeite waard: een
reis naar het toeristisch Marrakech. Zeker met vrouwlief natuurlijk. We hadden het er goed.
Reactie schrijven