Het begint steeds concreter te worden. De pagina op internet krijgt wat response, de eerste aanmeldingen voor het meelopen komen binnen en er is zelfs al sponsorgeld voor Villa Vrede toegezegd. Het eerste stuk van de wandeling heb ik inmiddels in de agenda gezet. 20 september moet het gaan gebeuren.
De eerste etappe van Pieterburen naar Winsum is ongeveer 11 kilometer. Irene loopt die dag mee. Om me op weg te helpen en uit te zwaaien. Voorlopig is het plan om in september 4 etappes te lopen. En als dat allemaal lukt, betekent dit dat ik op 23 september in Rolde zou moeten aankomen. Groningen, Winsum en Zuid-Laren liggen dan achter mij.
Toch is het misschien iets te optimistisch gedacht. Vanmorgen heb ik ongeveer 19 km gewandeld. Getraind zo gezegd. Dat gaat wel in de benen zitten. Ik had al wat blaren op mijn voeten van eerdere wandelingen: het is er niet beter op geworden. Mijn benen doen zeer, de voeten zijn pijnlijk en het lijf is moe. Op het moment dat ik dit schrijf moet ik er even niet aan denken dat ik morgen weer zo’n stuk zou moeten lopen.
Het wandelen zelf is echter heerlijk. Het was prachtig weer en de 3,5 uur in de omgeving van het Vogelnest was meer dan zomaar wat ‘buitenlucht’ mee pakken. Van Kortenhoeven naar Helsdingen en dan door de polder richting Lexmond en vervolgens naar de Zouwe boezem. Via Achthoven kom je dan onder langs en via de dijk in Lexmond uit. Tijdens de wandeling kom je echt niemand tegen. Het is bijzonder. Een met de natuur, spot je de ooievaars, reigers, roofvogels, de hazen in het veld, de zwanen en meerkoeten in de sloot en de vele vlinders rond de paden. De vliegen zijn ronduit irritant, maar nemen we voor lief.
Ik woon al bijna 10 jaar in Lexmond, maar ontdek tijdens de wandeling weggetjes en paden, die ik nog nooit bewandeld heb. Op een kade wordt gewaarschuwd voor een wespennest, maar een weg terug is er niet. We sjokken maar door: op hoop van zegen! De paden op, de lanen in, langs prachtige oude wilgenbomen en landerijen die terug zijn gegeven aan de natuur.
Langs de Zouwe is aan de kade in het riet een prachtig gedicht over het landschap verwoord op een bordje.
Zouweboezem
Waar deftig langs de oever van de sloot
hoog, als op stelten, voorzichtig, doordacht
een reiger loopt, een vleug van purperrood
dan waakzaam staat
en wacht
Waar de kiekendief laag over het riet
door een vlucht zwarte sternen wordt belaagd
dan gedragen op de wind snel wegschiet
wiekend wijkend
verjaagd
Waar voorbij de Vlietmolen halfweg Sluis
een koekoek roept en dan van ver weer een
meegevoerd op het fluisterend geruis
van het verkeer
waar heen
(Dirk Vruggink)
Meer woorden dan verwoord in dat prachtige gedichtje zijn eigenlijk niet nodig om de tocht te beschrijven. Wandelen is heerlijk. Je moet er wel de tijd voor hebben.....
Het verlangen naar de start van het Pieterpad wordt er niet minder door!
Reactie schrijven