Het heeft even geduurd, maar ik ben weer aan het wandelen. Aan de kant gehouden door een wandel-blessure. Het klinkt te knullig voor woorden. En misschien is dat het ook. Maar enfin: vrijdag mocht ik eindelijk weer de spullen bij elkaar zoeken, benodigd voor een driedaags traject. Rugtas gevuld en voor dag en dauw op zaterdagmorgen op weg naar Woudenberg, waar ik Steef ophaal. Bijzonder: Steef is mijn eerste collega bij Rabobank.
Toen ik 33 jaar geleden bij Rabobank begon, was hij ook werkzaam bij de afdeling Installatie en Service Centrale Bank in Zeist. Steef was een jaar eerder begonnen en kon mij wegwijs maken achter de telefoon, waar ik medewerkers mocht helpen, die problemen hadden met hun computer. Om eerlijk te zijn had ik nog nooit een computer aangeraakt en laat staan ermee gewerkt. Leve de automatisering en leve de heldeskondersteuning: in het land der blinden is eenoog koning.
Samen met Steef naar Sleen. We wandelen naar Coevorden. Het belooft mooi weer te worden: het is koud vriesweer, een beetje nevelig, maar de zon laat zich al zien. We verlaten een doodstil Sleen, het gras is nog wit en bevroren. De bomen zijn misschien al over hun mooiste herfstkleuren heen en tegelijkertijd: je ziet herfst, je ruikt herfst en je voelt de herfst, want het is best fris. Buiten Sleen lopen we door de landerijen, langs een rand met bomen. De bieten moeten hier nog geoogst worden. In de verte (aan de einder...) staat een kleurrijke rij eiken. Het is indrukwekkend mooi. Terwijl de zon wat aan kracht wint, wandelen we verder. Het lijkt er op, alsof er geen mensen in Drenthe wonen. We komen ze niet tegen in ieder geval.
We lopen langs een vaart over een breed zandpad. De zon weerkaatst in het water, het riet beweegt in de wind. Het levert een mooi plaatje op. We genieten van de omgeving en we halen herinneringen op. Collega’s uit een ver verleden, krijgen weer een (vergeten) naam en gezicht, het kantoor in Zeist (het achter prikkeldraad verscholen computercentrum van Rabobank aan de laan van Eikenstein) herleeft en het is mooi om terug te blikken op de goede oude tijd. De bank is veranderd en dat zijn wij ook. We praten over de zaken die ons nu bezig houden, over maatschappelijke ontwikkelingen, onze kinderen, de keuzes die zij maken, onze eigen dromen, over geloof, opvoeding en de trends in de samenleving. Mooie onderwerpen, die in de cadans van het wandelen letterlijk en figuurlijk de route bepalen. We lunchen in een uitspanning in Dalerveen.
Als we vervolgens verder lopen, komen we bij een kleine joodse begraafplaats in Dalen. De zeer kleine joodse gemeenschap in deze omgeving heeft de grond indertijd aangekocht voor deze bijna heilige plek. We lezen op de plaquette bij de gedenksteen iets van de geschiedenis van deze groep medelanders. Het is voer voor gesprek voor het vervolg van de wandeling. We wandelen langs de Drift, door de weilanden en naderen Coevorden. De stad komen we langs het Stieltjes kanaal binnen wandelen. Door het park en vervolgens langs de oude grenzen van wat ooit een vestingstad was. In de verte horen we muziek. Coevorden staat in het teken van de binnenkomst van Sinterklaas. Wij duiken een kroeg in en sluiten de etappe af met een goed glas bier! Het was een prachtige wandeling met mooie gesprekken en bovenal een bijzonder mooie dag.
Reactie schrijven