De wandeling gaat verder. Van Ommen naar Hellendoorn. Ik heb erg naar deze etappe uitgekeken. De komende 2 dagen ben ik met mijn vader op pad. 81 jaar is hij. Veel mensen aan wie ik dit vertelde, reageerden een beetje verbaasd. Op die leeftijd en dan nog zoveel kilometers? Dan kennen ze eigenlijk mijn vader dus niet. Los van het feit dat hij elke zaterdag kilometers in de tuin rond het Vogelnest aflegt, staat hij eigenlijk synoniem voor wandelen. Nico Verboom is wandelen. Kilometers: honderden en waarschijnlijk tienduizenden heeft hij te voet afgelegd. 15 keer de vierdaagse in Nijmegen, een aantal keer de Apeldoornse vierdaagse en heel veel tochten met zijn wandelmaatje Ad en natuurlijk met zijn trouwe viervoeters. De mensen in Vianen kunnen hem waarschijnlijk uit tekenen. In Ameide, Meerkerk, Hagestein, Lexmond, Sluis en Leerbroek overigens ook! Met de handen op de rug, zijn hoofd wat gebogen en kijkend naar de grond. Hij heeft wat dubbeltjes gevonden in de regio rond Vianen, wandelend over de dijk en door ons mooie rivierenlandschap. Ik kan mij nog goed herinneren dat onze hond vroeger thuis in een hoekje onder tafel kroop, als mijn vader zijn schoenen pakte voor een ommetje. Even 40 kilometer op de zaterdag of zondag. Zelfs voor de hond was dat te veel van het goede.
Vandaag staat er iets meer dan 21 kilometer op het programma. Zoals gezegd: ik heb er naar uit gekeken (ondanks het feit dat ik om eerlijk te zijn ook wat bezorgd was: “zou ik mijn vader wel bij kunnen houden?”). De hele dag met mijn pa optrekken, de gesprekken en het samen genieten van de prachtige schepping. Natuurlijk hebben we elke zaterdag wel zo’n vader-zoon momentje, maar.... dit is toch anders.
Het was weer fantastisch. Om half 8 bij mijn ouders voor de deur. Met de auto richting Ommen. Met een uur vertraging, vanwege een ongeluk bij Zwolle, komen we uiteindelijk bij het station in Ommen aan. De koffie is inmiddels in de file genuttigd, de eerste Sultana’s hebben onze magen gevuld en de situatie in de wereld is al op hoofdlijnen doorgenomen. En dan moet de wandeling nog beginnen.
Het weer is goed. De hemel trekt open en we zien al wat flarden blauwe lucht. We verlaten het station in Ommen, steken het spoor over en komen al snel op een onverharde weg uit. Een met het buitenleven, de natuur en vooral de stilte om ons heen. Het is genieten. We hebben samen vaak in Epe op de Veluwe gewandeld, maar hier zijn het bos en het landschap toch anders. Afwisselender. De heidevlaktes worden opgesierd met jeneverbesstruiken en verdwaalde eiken. De zon speelt met het licht op de bomen. We staan stil en laten de laatste herfstkleuren op ons inwerken. Een uitkijktoren biedt een prachtig zicht op de omgeving. De zon maakt het schouwspel extra indringend. We wandelen verder door het bos. Heuvel op en heuvel af, smalle paadjes. Langs de oever van de Regge, een klein riviertje staan we te kijken naar de kronkels en de meanderende rivier. We staan even stil bij het gedenkteken voor kamp Erika. Het beklimmen van de Archemerberg (een stuwwal van ruim 75 meter hoog) haalt het tempo wat uit het wandelen en we komen buiten adem boven aan. Het uitzichtpunt is het meer dan waard. Zeker omdat de zon voor een fiks aantal Jacobsladders zorgt. We passeren een schaapskudde. Bij de dikke steen (een enorme zwerfkei) lunchen we wat en genieten in stilte van het uitzicht en de rust. We vervolgen onze weg naar Lemele, waar we de polder in gaan en uiteindelijk Hellendoorn benaderen via bos en Eelerberg. Het dorpje is prachtig en de zon versiert het kerkje en de oudere boerderijen.
En het gesprek onderweg? Bijzonder. Mooi om de tijd te hebben om te praten over koetjes, kalfjes, het leven, de dood, het geloof, ouder en oud worden, kinderen en kleinkinderen. Over successen, gezondheid, herinneringen, ambities en dat wat het leven mooi maakt. Bijzonder. En dat is een understatement. En dat geldt sowieso voor deze wandeling. Wat een pracht!
(Ik wandel voor een goed doel. Voor Villa Vrede! Je vindt er veel informatie over op de site van het Vogelnest. Als je een deel van de wandeling wilt sponsoren en het goede doel wilt ondersteunen, dan kan je je sponsorbedrag over maken naar rekening NL74MOYO0802019234, tnv De Wandeling o.v.v. Wandelen voor Villa Vrede. Hartelijk dank alvast!)
Reactie schrijven
Sara Verboom (vrijdag, 30 november 2018 21:18)
Wat een mooie plaatjes!
Henny Verboom ( zaterdag 1 november 2018 19:00) (zaterdag, 01 december 2018 19:05)
Wat een prachtig en ontroerend verslag kreeg ik ( je moeder) weer ,om te kunnen lezen wat jij met je vader mocht lopen in de "wandeling" .
Wat zullen jullie samen genoten hebben Dit verklappen de foto's zeker en weten én je verhaal .
Kijk uit naar het volgende verslag van de zaterdag,die jullie ook gelopen hebben . Maar dán met je 2 dochters Lobke en Sara.
Marion (zondag, 02 december 2018 10:44)
Volgens mij ben jij een wandelende schrijver. Zo heerlijk lezen jouw verhalen weg en omlijst ook nog eens met prachtige foto's. Ik blijf van je genieten, ga zo door.
Marloes (zondag, 02 december 2018 23:10)
Beste Erwin en Vader Verboom, Jullie maken ons, met de foto’s en het begeleidende verhaal, jaloers. Misschien toch stilletjes ook iets voor ons?? Ik heb er wel zin in. Maar moet hier zeker wel voor trainen. Misschien als we in den Haag wonen?? Het zal een Nieuwjaarswens worden... Lieve groet, Marloes en Johan