Van Holten naar Laren (Gelderland). Dat is de bedoeling vandaag. Op zich niet de langste etappe. Iets meer dan 15 kilometer staat er in het boekje. Niet iets om je direct zorgen over te maken, na alle voorgaande etappes. Toch ziet het er wat sombertjes uit. Op het moment dat ik in mijn auto stap in Lexmond is het grijs en regenachtig. Dat laatste is overigens echt een understatement. Het water komt met bakken uit de hemel, maar de route van huis naar Holten is achter het stuur in ieder geval droog te doen. Met het naderen van het startpunt, breekt het wolkendek en houdt het in ieder geval op met hard regenen. Vandaag loopt Guido mee. Ik ken Guido al een jaar of 15. We zijn ooit samen tegelijkertijd lid geworden van Rotaryclub Nieuwegein en dat zijn we nog steeds. Mooi om vandaag samen op te lopen.
De dag begint met koffie in het lokale etablissement. Terwijl het nog wat nadruppelt nemen we samen de route even door. Van het station in Holten, door open terrein richting landgoed en bos Verwolde. Als we aan onze wandeling beginnen is het nog erg stil in Holten, we lopen door het kleine dorpje en komen al snel in het open veld, langs Beuseberg. Waar dat “berg” voor staat, valt tijdens de wandeling niet te achterhalen. De wandeling gaat grotendeels over vlak terrein. Het is droog geworden en ondanks het feit dat de wind stevig en fris is, is de start van de wandeling veelbelovend. De natuur en de omgeving is (het wordt voor de volgers van deze blog, wellicht wat eentonig) prachtig. Een groot deel van de route van het eerste deel voor vandaag, gaat over onverharde weg. In september ben ik met de Pieterpad wandeling begonnen, maar dit is de eerste keer dat er plassen op de weg staan en dat de wegen modderig en op sommige plekken zelfs lastig begaanbaar zijn. Het is even wennen, maar na zoveel droogte is het ook wel weer eens lekker om wat door plassen te banjeren.
Er is voer voor gesprek genoeg. We praten over de klimaatverandering, over het beangstigende beeld van de stijgende temperaturen en waterspiegels op aarde. We delen onze verbazing over de lakse opstelling van grote delen van het bedrijfsleven en de politiek. Natuurlijk komen ook de gele hesjes (in dit geval niet letterlijk) voorbij en het gevoel van onbehagen, dat er in de samenleving leeft. We praten over politiek, over onze gezinnen, over Rotary en dat wat fellowship betekent en staan regelmatig stil om even van de omgeving te genieten. We krijgen toch nog een regenbui over ons heen, hoewel buienradar zegt dat het droog is. Een korte definitie discussie, waarbij de realiteit het uiteindelijk wint van de app.
Op een landweggetje eten we een boterham en merken aan het voorbij komende verkeer dat de Achterhoek wakker geworden is. We zijn inmiddels in Gelderland. Het is de vierde provincie, die ik tijdens deze Pieterpad route doorkruis. We zijn een brede beek (de Schipbeek) over gestoken en lopen via het landgoed Verwolde richting Laren. Dat landgoed is vrij uitgebreid en in eerste instantie gewoon bos (met veel omgewaaide bomen) om niet te zeggen een rommeltje. De takken-bende schijnt er al vanaf januari 2018 te liggen. Dichter bij het landhuis Verwolde, verandert het landgoed en krijgt het meer uitstraling. Oude boerderijen met geel-groene luiken, hagen die het land een parkachtige uitstraling geven en natuurlijk de parktuin rond huis Verwolde zelf. Daar staat de dikste eik van Nederland. We kunnen hem helaas niet bekijken omdat de parktuin is afgesloten.
In Laren kijken we verbaasd naar een standbeeld van Albert Mol. Hij komt blijkbaar uit Laren. We drinken nog wat en daarmee sluiten we de wandeling af. Morgen loop ik naar Vorden en dan zit de helft van het Pieterpad erop. Bij Rotary spreken we vaak over fellowship en de wijze waarop dit vorm krijgt. Daar past zo’n wandeling en het gesprek tijdens deze etappe zeker bij!
Tenslotte: zoals je weet, probeer ik tijdens het wandelen ook wat sponsoren voor Villa Vrede in Utrecht te vinden. Elke bijdrage is van harte welkom. Als je mee wilt doen, kan je je sponsorbedrag over maken naar rekening NL74MOYO0802019234, tnv De Wandeling o.v.v. Wandelen voor Villa Vrede.
Afgelopen vrijdag ben ik samen met mijn dochter naar de Bethel kerk in Den Haag geweest. Daar wordt al vanaf half oktober een kerkdienst gehouden en wordt er kerkasiel geboden aan een vluchtelingen gezin. Een gezin dat in een schrijnende positie verkeert. Die positie maakt ook duidelijk dat gastvrijheid en menselijkheid in ons land door alle regeltjes en procedures soms ver te zoeken is. Je hoeft geen geel hesje aan te trekken om in dit kader in beweging te komen. Het is wel belangrijk om je stem te laten horen. Een reden te meer om in dat kader Villa Vrede te steunen. Feitelijk gaat het hier om grensoverschrijdend fellowship!
Reactie schrijven