Peking of Vorden.... (Laren - Vorden)

Het was weer mooi vandaag. Tussen de buien door, hebben we toch veel de zon gezien. Het was fris en de enkele regenbui waar we echt last van hadden was hevig maar kort. Eigenlijk prachtig wandelweer! We ontmoetten elkaar in Vorden, waar ik vannacht bij hotel Bakker had geslapen en gisteravond heerlijk had gegeten. Vervolgens naar het startpunt in Laren, waar we vanaf de centraal gelegen kerk het Pieterpad vervolgden. Bertus had zich maanden op deze wandeling voorbereid en met al de trainingskilometers in de benen, verliep het eerste deel van deze tocht zeer voorspoedig. Na het verlaten van Laren al snel van het asfalt af. De landerijen in. Voor de lezer van deze wandelblogs begint het misschien wat eentonig te worden, maar... ook nu is de route meer dan prachtig. Het landschap is werkelijk wonderschoon en ondanks het feit dat er geen blad meer aan de bomen zit, genieten we van de contouren van de donkere bomen tegen de scherpe en soms donkere luchten. Zon en regen wisselen elkaar in hoog tempo af. De boerderijen en oude landhuizen maken het plaatje compleet. De achterhoek is wonderschoon. Op een bankje aan de kant van een pad is de tekst “Ik wil wel graag naar de hemel, maar die moet dan wel lijken op de Achterhoek”  gegraveerd. Het gaat mij wat ver: het is leuk om er doorheen te lopen (erg mooi zelfs), maar om hier nu te blijven? De tocht naar de hemel maar even uitstellen dus.

We steken het spoor over (het blauwe Arriva treintje lijkt in de verste verte niet op de Trans-Mongolië-Express) en vervolgens het Twente kanaal. Bij de beek de Berkel wijken we even af van de route om de Staringkoepel te bezoeken. We bereiken de koepel, die er stil en verlaten bij ligt, door de beek via het trekpontje over te steken. De verlaten koepel is gewoon toegankelijk. We genieten van de kunstwerken die er hangen, het uitzicht en de lunch die we in het zonnetje op het balkon van de koepel nuttigen. 

We wandelen terug langs de Berkel terug en vervolgen het Pieterpad. Langs een beukenlaan, komen we op een modderpad terecht dat we gedurende een aantal kilometers moeten volgen. Glijdend en glibberend, klauterend over boomstammen en struinend door het struikgewas, proberen we de voeten moddervrij en droog te houden. Dat lukt overigens niet.

We halen herinneringen op aan onze reis met de trein, de belevenissen in Mongolië, Moskou en Irkoetsk. Het lijkt nog maar zo kort geleden en dat zegt veel over de fantastische reis. We kijken terug op onze periode bij Rabobank, praten over de toekomst en dat wat ons bezig houdt. Eigenlijk is ook deze wandeling veel te kort: er is zoveel te bespreken en te bekijken. Het grote Veld (zoals het heet), kasteel den Bramel en natuurlijk het Enzerinck en tenslotte kasteel Vorden. Het is het eindpunt van de wandeling voor vandaag. Daarmee ben ik op de helft van het aantal etappes. Nog 13 dagen te wandelen. In januari gaat de tocht weer verder. Om eerlijk te zijn kan ik niet wachten! Dat zullen de volgers van deze blog wel moeten doen.

Overigens: zoals je weet, probeer ik tijdens het wandelen ook wat sponsoren voor Villa Vrede in Utrecht te vinden. Elke bijdrage is van harte welkom. Als je mee wilt doen, kan je je sponsorbedrag over maken naar rekening NL74MOYO0802019234, tnv De Wandeling o.v.v. Wandelen voor Villa Vrede. Je hoeft zeker niet te wachten op het vervolg van deze wandeling.

Het was vandaag in meerdere opzichten bijzonder. Het was fijn om met Bertus op te trekken, de wandeling was mooi, dat is de Achterhoek natuurlijk ook en tussen de buien door was het weer prachtig. Toen we Vorden binnen wandelden, begon het te hozen en tekende zich een drie dubbele regenboog af. Teken van hoop! Mooi perspectief voor de kerstdagen.....