Zal ik nog wat in doen? (Zelhem-Braamt)

Nu keek ik wel direct op buienradar en daaruit kon al snel de conclusie getrokken worden dat die paar emmers water op het dak niets zouden voorstellen bij hetgeen er nog zou komen. Tot 11 uur zou het een drama zijn, maar ook steeds heviger gaan regenen.

Dita, mijn gastvrouw stond om kwart voor 8 met het ontbijt klaar op mijn kamer. Nog net geen ontbijt op bed, maar het gekookte eitje, de warme broodjes en de jus werden toch netjes op het eettafeltje in mijn keuken gezet. “Oe heeft wel een dag uutgezocht om te goan wandelen, mijnheer Verboom”, merkte ze op. En om mijn optimisme helemaal de grond in te boren: “het schient de hele dag te goan regenen”. Tja... de dag kan niet mooier beginnen in Zelhem. 

Terwijl de kerkklokken (of zijn het noodklokken?) de kerkdienst van 10 uur aankondigen, verlaat ik mijn Uutrusthuus en loop het dorp Zelhem in. Langs het eetcafe waar Walter, Yvonne en ik gisteren zo heerlijk gegeten hebben. Een pannenbroadsel, om maar even in het lokale dialect te blijven.

De temperatuur is prima, het is doodstil en..... het lijkt wel droog. Het miezert een beetje. Het waait wel hard en dat maakt dat je tijdens het wandelen toch redelijk snel verkleumd raakt. De wandeling zal iets meer dan 19 kilometer bedragen en vandaag loop ik alleen. Door een prachtig stukje Nederland, overigens. De tocht verloopt grotendeels over onverharde wegen. Langs de kathedraal (een oude silo die midden op de akkers staat), maar ook over het zogenaamde Kolkstroeterpad richting de Slangenburg. De bebouwing rond de paden is prachtig en het aantal mooie lanen waar ik over heen mag lopen is omvangrijk. Tegelijkertijd ziet het er ook allemaal wat mistroostig uit en al naar gelang de wandeling vordert, gaat het harder waaien en gaat het miezeren over in regenen. Met dit weer kom je ook geen hond tegen. Ik voel mij toch ook wel wat alleen en idioot. Welke malloot gaat er met dit weer zover wandelen? Toch ontmoet ik twee ander dwazen, die ook het Pieterpad lopen. In eerste instantie denk ik nog dat het twee grote plastic zakken zijn die over het pad waaien maar als ik dichterbij kom, blijken het twee chagrijnige pieterpad wandelaars te zijn, die zich helemaal in het plastic (verwaaide poncho’s) hebben gewikkeld. Ik knoop een gesprekje aan, maar merk al gauw dat ze zich liever op het pad en de regen concentreren. Ik moet er eigenlijk om lachen en fluitend loop ik door. Het is eigenlijk best grappig allemaal. Vanaf de Slangenburg wandel je langs de abdij en kom je ook door de buurtschap “Warm”. Ook daar kan ik met dit weer wel de humor van inzien.

De oversteek van de IJssel (kort daarvoor) is overigens indrukwekkend. Wat een mooie beelden en wat een kolkend water. Ik vergeet de kou, de regen en geniet van de natuur en de omgeving. 

Soms kom je als wandelaar van die kleine monumentjes tegen. Een kaarsje dat bij een boom brandt: het verkeer raast er aan voorbij, ik word er stil van en probeer me voor te stellen wat hier gebeurd is en dat er dus iemand is geweest die vandaag in de gietende regen een graflampje heeft aangestoken. Ik blijf ook stil staan bij een oude wilg, waarin allemaal kruisjes zijn gehangen. Een natuurlijk altaartje.

Het laatste deel van de etappe gaat door de blubber, langs een paar sloten richting Braamt. Glijdend bereik ik het dorp, waar alle kroegen dicht zijn (zo lijkt het). Ik wandel in verregende kloffie naar mijn hotel dat iets buiten het dorp ligt. Verkleumd neem ik een bad, schrijf vervolgens deze blog en bedenk me dat ik in de bar maar om een alcoholische versnapering ga vragen. Misschien wil de barman nog wat in doen!