Op het verkeerde been

Vandaag rond Bussum gewandeld. Prachtige (en voor mij: verrassende) omgeving. Op de een of andere wijze heb ik op mijn netvlies, dat het Gooi helemaal dichtgebouwd is en er tussen de woonkernen hooguit nog wat weilanden liggen. Waar ik het beeld vandaan haal, weet ik eigenlijk niet zo goed. Misschien omdat ik doorgaans in een grote boog om het Gooi heen rij. Ik kom er in ieder geval niet vaak. Te weinig zal vandaag blijken.

Vandaag bleek namelijk maar weer eens dat dit vooringenomen standpunt volstrekt onjuist is. Misschien had ik het al kunnen weten door de naam van de wandeling: "Gooische Lusthoven". Het Gooi: historisch gezien als buitenverblijf voor rijk Amsterdam. Wandelen door een gebied, dat een lust voor het oog is. Bij het verlaten van het station (het startpunt) in Bussum, wordt al direct duidelijk dat het gebied waar we vandaag door heen lopen anders is dan ik me het had voorgesteld. Geen weiland, maar heide. En dan volop in bloei. Hoe mooi kan een wandeling beginnen?

Dat "we" staat overigens voor Coen en ondergetekende. Eigenlijk is dit de derde wandeling die ik met Coen (zelf woonachtig in het Gooi) maak. Wandelen met Coen lijkt de ultieme vorm van het de "de Goden verzoeken" te zijn. Dan hebben we het overigens over de weergoden. Mijn vorige wandelingen met hem, mondde ook uit in een soort waterballet, waarin het "nat regenen" in ieder geval met bakken hemelwater werd verbeeld en tast- of voelbaar wed gemaakt. Deze wandeling hadden we een maand geleden afgesproken. De weergoden verzoeken dus: en daar leek het ook echt op in de aanloop. Al naar gelang de wandeldag dichterbij kwam verslechterde de vooruitzichten en ook daadwerkelijk het weer. Toch was het vrijdagmorgen prachtig weer. De zon scheen en hoewel er wel wolkenpartijen aan de hemel stonden, ging daar weinig dreigends van uit.

Start in Bussum dus, waar we beginnen met een bak koffie op een terrasje. Daarna de heide op. Ik had het me nooit gerealiseerd, maar het Gooi is een bosrijk gebied. Op sommige plekken wat parkachtig (zeker als je naar de wandeling van vandaag kijkt), maar je kunt uren door bos en over heide lopen. In het begin komen we overigens nog veel wandelaars, fietsers, joggers en loslopende honden tegen. Het is ook een prachtige omgeving om te recreëren, zo blijkt. Zeker met dat zonnetje dat steeds meer aan kracht wint. Toch wordt het al naar gelang de wandeling vordert 'rustiger in het bos'.

De Gooische Lusthoven: het zijn prachtige landhuizen en grote parkachtige tuinen, waarvoor rijk Amsterdam vroeger de stad ontvluchtte. De hele route gaat over prachtige ‘s-Gravelandse buitenplaatsen en landgoederen, zoals Bantam, Spanderswoud en Schaep en Burgh. Je wandelt hier zoals gezegd door de Gooi, maar ook door de Vechtstreek, twee gebieden die landschappelijk sterk van elkaar verschillen. Het Gooi bestaat zo blijkt uit droge zandgrond en heel veel BN’ers, de Vechtstreek uit natte veengebieden. De buitenplaatsen waar we overheen wandelen, liggen in het Gooi. Hier werd in vroeger eeuwen het zand afgegraven waarop de Amsterdamse grachtengordels zijn gebouwd.

Je moet maar eens googelen op Gooische Lusthoven om iets meer over de historie van de lusthoven te lezen. Interessant om te lezen. En.... Deze tocht is ook leuk en zeker interssant om te wandelen. Centraal en midden in het land, goed bereikbaar en met zijn 20 kilometers ook goed te wandelen. To zover de reclame.

Met Coen praat ik onderweg over werk, nieuwe uitdagingen, vakanties en natuurlijk over Rotary. Daar kennen we elkaar van en we filosoferen over de toekomst van deze mooie organisatie en dat wat je als Rotarian kunt bereiken en maatschappelijk hebt te doen. Uiteindelijk gaat het over enthousiasme, maatschappelijke betrokkenheid en fellowship. Maar ook over energie en ambitie. We komen ook in gesprek over scouting en het verschil met de padvinderij. Coen is altijd actief geweest in deze organisatie en vertelt vol vuur over de reizen die hij met deze organisatie en zijn groepen heeft gemaakt. Ook nu gaat er een wereld voor mij open. Over vooringenomenheid gesproken: mijn beeld van scouting is volstrekt anders dan de wijze waarop de organisatie werkt of heeft gewerkt. Waar zo'n wandeling al niet toe kan leiden. Weer wat geleerd dus...

Een wandeling door het Gooi. Volstrekt op het verkeerde been zou je kunnen zeggen. De werkelijkheid is vaak toch anders dan je denkt of verwacht. Dat gold vandaag in ieder geval voor de omgeving, het weer en scouting.

We volgden deze wandeling overigens aan de hand van een GPS programma op mijn telefoon. Ook weer een ervaring rijker, maar goed te doen. Belangrijk ook, zeker omdat Coen de routebeschrijving op papier, op het eerste terrasje waar we onderweg een kop koffie dronken, had laten liggen,