Het werd een bijzondere nacht. De nacht van 20 op 21 juni. Landelijk kon het helaas niet doorgaan. We organiseerden hem zelf. In en rond Lexmond. Met een groep wandelaars min of meer verbonden met Lux Mundi, maar meer nog met elkaar. De wandelgroep vertrok op zaterdagavond 20 juni vanaf het kerkgebouw aan de Zuidernes voor een tocht van iets meer dan 40 kilometer.
Gert-Jan Kool voorop met ferme stappen door de Dorpsstraat, gevolgd door iets meer dan 20 teamleden in gele hesjes en op 1,5 meter afstand. De zon stond nog best hoog en het was eigenlijk iets te warm voor een forse wandeling. We hadden bedacht om in een aantal rondes rond Lexmond de 40 kilometer vol te maken.
Startend met een wandeling van 16,5 kilometer richting Achthoven langs de dijk en vervolgens door de polder richting de Zouweboezem. Het tempo lag gedurende de eerste kilometers hoog. In het hoge gras en laverend tussen de koeien, genietend van het natuurschoon en de oranje kleurende hemel, gingen we vanzelf langzamer lopen. Je weet dat je in een prachtig gebied woont en je vraagt je tijdens de eerste kilometers af, waarom je eigenlijk niet vaker door die prachtige polder wandelt.
Het maakt de tocht van deze avond (die uiteindelijk toch een vorm van afzien wordt) misschien ook wel een beetje wrang. Met de wandeling vragen we aandacht voor de miljoenen mensen in de vluchtelingenkampen, willen we markeren dat er ook mensen onderweg zijn, die niet van de omgeving kunnen genieten, maar onderweg zijn om hun gezin en zichzelf in veiligheid te brengen. Eigenlijk past daar geen lyrische beschrijving van een mooie wandeling bij.
Na de zonsondergang en vanaf het moment dat het donker wordt en de vermoeidheid wat begint op te spelen, dringt dat ook wat meer tot je door. En natuurlijk is het best even leuk als we langs het kanaal vlak bij de de Zwaanskuikenbrug door een TV ploeg worden opgevangen en ben je ook trots dat we zelfs landelijk aandacht krijgen voor ons initiatief, maar.... het gaat natuurlijk ergens anders om en zoals Rianne het prachtig verwoordt voor de camera: “wij hebben het hier misschien een beetje moeilijk, maar.... “
We worden na 16,5 kilometer voor een eerste echte pauze opgevangen bij Wilco en Jeffrey. Het pad naar de achtertuin is met kaarsen verlicht en de wandelaars laten zich na bijna 4 uur wandelen in de stoelen ploffen. De eerste blaren kunnen verzorgd worden, er wordt geestdriftig van het sanitair gebruik gemaakt en er wordt goed gezorgd voor de inwendige mens.
Een mooie ontvangst, het is gezellig en je voelt sterk de behoefte om hier in deze setting te blijven, maar we moeten verder. Voor een tiental kilometers. Richting Vianen, over de Zijpkade en de dijk en dan weer richting het kanaal. Het is nog een heel eind en nu lopen we een fors stuk door het pikkedonker zonder straatverlichting en wordt het aan de rand van de bebouwde kom bijna als vanzelf stil. De ferme stap, verandert wat met meer in geslof, de wandelaars die eerst voorop liepen, lopen nu acheraan en andersom.
Het is een heldere nacht. We lopen weer in de richting van Lexmond en deze keer wijzen waxine lichtjes in jampotjes ons de weg naar het huis van Theo en Annette. Er brandt vuur, er is koffie en er is zoetigheid. We hebben er bijna 27 kilometer opzitten. Eigenlijk is die 13 kilometer dan best wel te doen zou je zeggen. Toch voelt het wat anders.
Het volgende deel van de wandeling voert door Kraaijendaal. In stilte lopen we in een lange rij door het duister. We moeten over een hek klimmen om een natuurpad te volgen. Iemand mompelt iets over schapenstront (die vinden we later inderdaad onder onze schoenzolen), maar niemand maalt er echt om. Langs het kanaal, aan de Heicopper kant en dan via de Bolgarijes brug richting Helsdingen, sloffen we richting de dijk. In dit deel van de wandeling zien we het licht worden.
Opnieuw wordt de lucht oranje. Om stil van te worden (maar eigenlijk waren we dat al).
Best hoog zo’n dijk overigens ... als je met meer dan 30 kilometer in de benen naar boven schuifelt. Bij het Vogelnest aan de Kortenhoevendijk kunnen we die benen weer tot rust laten komen. Er is koffie, wat te drinken, een warme snack en er branden kampvuurtjes. De gesprekken zijn wat verstomd. Nog een kilometer of 6. Het lijkt niet ver.
We vertrekken rond zonsopgang en lopen (dat is inmiddels een groot woord voor “sloffen” geworden) in stilte door Lexmond naar de nieuwe Rijksweg en vervolgens richting de A27. Het einddoel is nu echt dichtbij. Het ontbijt lonkt. Door het dorp bereiken we uiteindelijk de Beurs, waar bij Erik en Rianne het ontbijt klaar staat.
Het waren 40 bijzondere kilometers. Bijzonder om samen op te trekken, bijzonder vanwege de gesprekken onderweg, bijzonder ook vanwege de stiltes en het donker, maar bovenal bijzonder omdat je gedurende zo’n tocht een beetje ervaart wat miljoenen mensen in barre omstandigheden ervaren. En hen wacht vaak na een lange wandeltocht geen bed, waar je even bij kunt slapen. Zij moeten de dag daarna weer verder, zonder dat ze weten waar ze zullen uitkomen. De opbrengst van de actie is ook bijzonder. We hebben bijna € 8.500,- bij elkaar gewandeld.
Reactie schrijven