En dan staat er plotseling een verkoopbord in de tuin. Het maakt het ineens wel heel concreet en tastbaar dat ons huis te koop staat. Een soort "point of no return". Natuurlijk zijn we blij dat we weer een stapje verder zijn in het proces, maar eerlijk gezegd moest ik ook even slikken toen het bord er afgelopen maandag in een keer stond.
Ik kan het mij nog goed herinneren: zo’n elf jaar geleden reden we over de dijk van Lexmond naar Vianen en zagen toen ook zo'n bord. Voor ons was het de trigger om eens op Funda te gaan kijken en.... een week later liepen we rond en door het Vogelnest.
Het was toen fantastisch weer: zo’n mooie zomerse dag ergens in de tweede helft van september. In de weide voor het huis liepen twee paardjes en samen met de makelaar wandelden we door de bloemrijke tuin en keken we naar dat schattige boerderijtje. Dat het ons huis zou worden, wisten we toen nog niet, dat we direct verkocht waren was wel duidelijk.
Het ging vervolgens snel en een paar weken later hadden we het koopcontract getekend. Geen seconde spijt van gehad. En misschien moest ik dat afgelopen maandag ook wel even wegslikken. Doen we er wel goed aan? Ons paradijs aan de dijk verkopen? Je woont er met zoveel plezier. Het is al vaker gezegd op deze plek.
Een van de redenen van ons vertrek werd echter deze week ook zichtbaar. Onze oudste dochter verhuisde afgelopen weekend. Naar Utrecht. En de jongste van de tweeling tekende het huurcontract van de studio, die ze in februari gaat betrekken. Het wordt echt wat stil in huis. Voor ons mede aanleiding om het Vogelnest toch achter ons te laten.
Op weg naar kerst brengt Irene het huis weer in kerstsferen. Iets minder uitbundig dan te doen gebruikelijk, maar het vult toch ook wel een beetje de leegte die het vertrek van onze dochter(s) met zich meebrengt. Terwijl ik deze blog schrijf luister ik naar het Weihnachtsoratorium van Bach. Voor mij een van de mooiste muziekstukken die er bestaat.
In gedachten verzonken, laat ik de week nog eens aan mij voorbij gaan. Het was druk op de dijk. Veel kijkers. Op Funda (het huis staat er nog geen week op) is ons huis al meer dan 10.000 keer bekeken en er zijn ook veel bezichtigingen geboekt. Wij verkopen het in de wintertijd en misschien is dat niet de meest logische periode: geen paardjes in de wei, geen bloemenzee rond de vijver, wandelen door de drassige en wat zompige tuin, aan de rand van de dag wat somber gelegen onder aan de dijk. Maar... nog steeds een heerlijke woning om te zijn. En als je goed onder de herfstbladeren in de borders kijkt, zie je alweer het eerste groen van de ontkiemende bloembollen. Een teken van de lente, terwijl de winter nog moet beginnen. In die zin past dat oratorium misschien wel bij deze periode en het feit dat het huis te koop staat. Er zit gewoon muziek in..... hoe mooi is dat eigenlijk?
Wil je ook eens op Funda kijken? Dat kan via deze link
Reactie schrijven