Het is in deze periode van het jaar iedere morgen weer bijzonder om even de dijk op te lopen en te genieten van het nog frisse lenteweer. De hemel kleurt (strak) blauw, maar omdat het elke nacht en morgen nog wat vriest is het ontwaken van de natuur een mistige gebeurtenis. De wilde wieven noemen ze het geloof ik. Terwijl de zon in de vroege ochtenduren ook aan kracht wint, verdwijnen de ochtendnevels. Het is een soort Gorilla’s in de mist, maar dan net wat anders en in ieder geval zonder gorilla’s." Lyrisch licht in Lexmond". Taalkundig klopt dat zinnetje niet, maar het klinkt met die alliteratie wel mooi. Je wordt ook lyrisch als je de prachtige lentenatuur zo in de vroege ochtend op je in laat werken.
Het is een bijzondere tijd. Er is op deze plek al veel over geschreven. De schoonheid van de omgeving, de bloemenpracht in de tuin: het is genieten en misschien nog wel extra genieten in de wetenschap dat we straks in een andere omgeving (met ook weer charme) gaan wonen. Dat elders gaan wonen wordt steeds tastbaarder en zichtbaar. In ons huis stapelen de verhuisdozen zich op en afgelopen zaterdag waren de nieuwe eigenaren even in Lexmond: het hoort bij de voorbereiding.
Het zijn tuinliefhebbers en daar zijn we blij mee. Je merkt het als je met hen door de tuin loopt, je merkt het als je zo over het verborgen geluk (dat langzaam ontkiemt) hoort praten en je merkt en het aan het enthousiasme waarmee er over de oude en nieuwe planten wordt gesproken. Het is mooi om te zien en te merken en hoewel het misschien niet rationeel is, voelt het meer dan ok om iets waar je met zoveel liefde in hebt gewerkt in goede (groene) handen achter te laten.
Ondertussen komt ondanks al het melancholische gemijmer de focus steeds meer op Heerde te liggen. Vandaag nog een keer naar de nieuwe stek gereden om nog wat maten op te nemen in de badkamer. Rond 15.00 uur rijden we Heerde binnen. De zon schijnt, Heerde maakt zich zichtbaar op voor het weekend en wij melden ons bij de huidige eigenaar van Zonnestein, die wat snoeiwerk in de tuin aan het doen is.
Het huis staat barstensvol dozen. Het lijkt het huis in Lexmond wel. Een heerlijke chaos die de verandering markeert. Anderhalf uur laten zitten we weer terug in de auto naar huis. Vol met onwerkelijke indrukken en een “kan niet wachten” gevoel. Voor Irene is het helemaal duidelijk hoe het straks gaat worden. Ik heb dat nog niet zo scherp. Toch een gorilla in de mist....
Reactie schrijven
De toekomstige eigenaren van het Vogelnest (vrijdag, 30 april 2021 20:00)
Wat is het heerlijk om zo regelmatig een stukje te kunnen lezen over het Vogelnest. We kijken er enorm naar uit om op deze geweldige unieke mooie plek te gaan wonen. We zijn al aan het aftellen en kunnen niet wachten tot dat we deze zomer ook heerlijk in de tuin aan de slag kunnen en vanuit alle kanten van het huis op de schitterende tuin kunnen uit kijken. Veel succes met de voorbereidingen op jullie verhuizing naar Zonnestein!