Mystiek

Afgelopen dagen was het herfst. Stormachtig en ruw weer met hagel, felle buien en soms heldere opklaringen. Vanmorgen sneeuwde het en was het rond 06.00 uur echt wit. Komende zondag is het moederdag en dan dan lijkt het weer erg warm te worden: 25 graden. De dag daarna volgens de weervoorspellingen weer gewoon koud en guur. Wat hebben we toch een bijzonder klimaat.

Een eerste weersverandering diende zich donderdagmorgen al even aan. Woensdag en woensdagnacht had het nog fors gehoosd. Tot groot verdriet van onze gasten, die na een etentje op de fiets naar Hoef en Haag terug moesten. Zeiknat geregend, begreep ik vanmorgen.

Die donderdagochtend was het na die nachtelijke regen weer betoverend mooi rond ons huis. De zon scheen, het was lekker fris en dat is het recept voor lichte nevel boven weiland en dijk. Prachtig. Tijdens het dagelijkse ommetje foto’s gemaakt van de huizen aan de dijk (nummer 10, 11, 12 en 13: de Kortenhoevendijk). Het levert een mystiek plaatje op. Niet te veel over zeggen of schrijven… het beeld zegt genoeg.

Minder mystiek zijn de pogingen van Irene om de eettafel van ons gastenverblijf in de verf te zetten. Dat gaat de nieuwe eettafel in de keuken worden.

Minder mystiek was ook de actie van mijn vader om op vrijdag ("ter compensatie van het feit dat hij zaterdag niet in de tuin kan zijn", zoals hij dat noemde) om op z’n knieën de parkeerplaats bij het Vogelnest onkruidvrij te krijgen. Ik was er zelf niet bij en dat is best gek: het voelt gewoon niet goed, maar mijn vader zal en moet zijn uren maken en is dan ondanks mijn bezwaren niet te stoppen.

Je voelt je toch een soort schuldig als je na je afspraak in Huizen (waar ook een mooie wandeling bij zat) weer terug het terrein van het Vogelnest op rijdt en je vader gebogen over de stenen het onkruid ziet wegkrabben. Aan het werk, terwijl je er niet bij bent. Maar….. hij is niet te remmen, zoals gezegd en voelt zich verplicht om het te doen, ondanks het feit dat hij wist dat ik er vandaag niet zou zijn. De nieuwe bewoners mogen blij met zijn werk zijn…… (ik ben dat ondanks mijn schuldgevoel natuurlijk ook: niets mystieks aan).