We wonen er. Je moet nog even niet vragen hoe. “Leven tussen de dozen”, dat is eigenlijk de beste typering. En daar hoort dan bij dat je niets kunt vinden, kwijt bent wat je nodig hebt en in handen krijgt wat je al jaren niet gebruikt -waarvan je niet wist dat je het nog had- …. en nu beseft dat de Kringloop er heel blij mee was geweest.
Toch komt er langzamerhand wat orde in de chaos. De woonkamer is min of meer aan kant, we kunnen koken en badderen… en als we zonder over de dozen te struikelen (de verlichting is nog een puntje) ons bed weten te bereiken ook nog slapen. Een soort Bed-Brood-Bad situatie, maar dan in de luxe variant. In de hoek van de tuinkamer heeft Elisabeth een plek gevonden en in en rond de tuin hebben we voorlopig en vrij willekeurig, stoelen, beelden en de rest neergezet. Het levert een wat rommelig beeld op en voelt wat vreemd: de bekende tuin attributen uit lexmond op een nieuwe plek. Ook dat is wat onwennig.
Gisteren zelfs het gras gemaaid rond ons nieuwe huis en vandaag maken we een echt zondags ommetje op de fiets. Hoe burgerlijk kan het zijn? De kerk nog maar een keer over geslagen, maar vanaf volgende week moet ook dat in het ritme terecht komen. En dan zou je jezelf toch ook wel Heerdenaar mogen noemen?
Afgelopen vrijdag waren we nog heel even in Lexmond. De formele overdracht en inspectie van het huis. Het is gek en om eerlijk te zijn deed het me best wel wat, om nog een keer op het prachtige plekje te zijn. Nog een laatste tochtje door de tuin, nog een keer de bloemenpracht bewonderen, maar ook nog even door de lege kamers wandelen. De echo van het verleden is letterlijk en figuurlijk te horen en voelbaar. We hebben er mooie momenten beleefd. De sleutel hebben we netjes overgedragen. Er komt een leuk gezin in Lexmond wonen, met liefde voor het Vogelnest en de tuin: en dat voelt goed.
In Heerde schildert mijn vader nog wat deurposten en de deuren in de hal. Hij kan het niet laten en doet het zoals gewoonlijk: met hart en ziel en vol overgave.
Wonen in Heerde. Tussen bos en IJssel. Een nieuwe werkelijkheid. Vanmiddag op de fiets het bos in, de heide op. Misschien zien we nog een paar herten, zoals afgelopen week: twee edelherten met gewei, die zich langzaam uit de voeten maken, maar toch nog even hun schoonheid tonen. Een mooie omgeving, een mooi land… je zou er wonen…
Reactie schrijven