Een cadeau voor mijn vader....

Het programma was niet zo heel spannend (of misschien ook wel): op vrijdagavond naar Arnhem, in de stad eten en borrelen, slapen in een AIRbnb en in de ochtend en vervolgens naar het museum.

Het werd een mooie tweedaagse. We verzamelden ons rond 16:00 uur in onze AIRBNB locatie in de binnenstad van Arnhem. Daar kwam de wijn en het bier op tafel. 5 mannen aan de borrel in de binnenstad. Een gezellige avond met gesprekken (excuus voor het stereotiepe beeld) die alleen mannen kunnen hebben. Flauwe en schuine grappen, maar toch ook het mooie gesprek. Rond een uur of 8 met z’n vijfjes naar het restaurant. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de drank rijkelijk vloeide. Wijn op bier geeft plezier en dat was ook zo. Een mooi diner: vet vlees, veel frites, maar ook alles er op en eraan. Wij genoten en mijn vader ook. Even uit de hectiek van dat wat we 24 uursmantelzorg noemen, even geen gedoe aan het hoofd. Op stap met je (schoon)zonen. Hoe mooi kan je het hebben?

Dat we in een Corona tijd leven valt niet echt op als je dan terug door de stad slentert. De Korenmarkt ziet zwart van de mensen. Mijn vader mompelt nog ergens (vol ongeloof naar de hossende massa kijkend) dat hij toch niet meer in deze wereld past. Wij hopen dat hij “uitgaanswereld” bedoelt, overigens. En dat blijkt gelukkig ook zo te zijn. Wij besluiten de feestende massa achter ons te laten en richting slaapplek te gaan, waar het toch nog laat werd. Natafelen en een afzakkertje (of wat...).  Een korte nacht!

Om 06:30 uur gaat de wekker van mijn vader. “Ik sta elke morgen om die tijd op, Erwin”, fluistert hij nog. Is het erg als ik er al uit ga? Hij houdt het nog een kwartier vol in bed en gaat dan richting douche. Op zijn manier heel stilletjes, maar op de een of andere wijze lukt het hem om een ieder uit zijn diepe en veel te korte slaap te halen. Rond kwart voor 8 zitten we met verwarde koppen aan tafel. Aan een ontbijt dat Jan heeft verzorgd: croissantjes, jus d'orange maar geen aardbeienjam.

Daarna naar het Open Lucht Museum. Het is er echt prachtig (ook door de herfstkleuren) en op de een of andere manier is er meer open dan we verwacht hadden: het is namelijk nationale mantelzorg dag. Hoe toepasselijk is dat eigenlijk? De wandeling door het park is prachtiig, de verhalen en de herinneringen die onderweg worden verteld zijn dat ook. We sluiten af met oud Hollandsche Poffertjes, in een poffertjeskraam die vroeger blijkbaar in Epe heeft gestaan. Hoe mooi en toepasselijk kan het zijn. Hoe mooi kan het sowieso zijn: een mannenweekend met je vader: "met vader op stap". Een nieuwe traditie lijkt geboren. We weten nu al welk cadeau we volgend jaar aan hem gaan geven (misschien wordt het dan Rotterdam). 85 jaar wordt hij dan…..