Een aantal jaar geleden kreeg ik van Bart een cadeau voor mijn verjaardag. Hij weet dat ik graag naar de muziek en de teksten van Stef Bos luister. Het cadeau was de de uitnodiging om een keer naar een concert van Stef Bos te gaan. Er ging wat jaar overheen, maar afgelopen donderdag was het zover. Bart mailde een week of wat geleden of ik donderdag 7 april wat te doen had. Op zo’n donderdagavond staat doorgaans de Rotary op het programma, maar toen hij vertelde dat Stef Bos op zou treden in Zwolle en dat hij daar kaartjes voor had, was de keuze snel gemaakt.
Afgelopen donderdag was het zover. Bart diende zich rond half 6 aan en even later zaten we aan tafel. Stiekem had ik in de ochtend al wat van het repertoire gedraaid om in de stemming te komen. Vaak kom het het er niet van om de muziek thuis te draaien, want vrouwlief vindt 1 song nog wel leuk, een tweede lukt nog net, maar daarna komt altijd het indringende verzoek om iets vrolijkers en minder eentonigs op te zetten. Tja… cultuurbarbaren komen in de beste families voor.
Het concert werd een bloemlezing. Een intieme voorstelling. Stef alleen met piano. Een laboratorium voor nieuwe songs, werd er vooraf gezegd, maar het was een haven voor ouder werk, omkleed met een prachtig levensverhaal. "Door de Wind", de verhalen uit zijn jeugd, de relatie met zijn moeder en met zijn vader. Indrukwekkend was zijn vertaling van een van zijn oudere nummers Papa: in een nieuw jasje met een indrukwekkend verhaal over de relatie met zijn vader. “Papa, ik hou steeds meer van jou”. Na het uitspreken en zingen van deze laatste zin, was het indrukwekkende stil in de zaal. Het kwam binnen, heet dat geloof ik. Mooi om met je eigen zoon te beleven.
Het was sowieso een mooie week. Gisteren met Irene naar de Mattheus Passion in Hattem geweest. Indrukwekkend hemelse muziek (voor mij persoonlijk het mooiste stuk muziek dat er ooit gemaakt is): je moet er even voor gaan zitten, maar… dan krijg je het aardig voor de kiezen. Vrouwlief (waarmee ik dit weekend 36 jaar getrouwd ben) vond het ook prachtig. Dus met dat cultuur-barbarisme valt het misschien ook wel mee.
Een heerlijke week met muziek, wandelingen bij het ochtendgloren en een week die voorafgegaan werd door nog een staartje winter. Je komt wandelend door de omgeving elke dag weer iets nieuws tegen. Heerde blijft verbazen. Over "op je vader gaan lijken gesproken".
Irene en ik hebben nieuwe wandelschoenen gekocht. In de voetsporen van mijn vader (die heeft al wat schoenzolen versleten) wandel ik door weer en wind door de regio. Een soort voetstapjes in de sneeuw, maar dan net weer iets anders: "papa ik lijk steeds meer op jou..."
Reactie schrijven