Een aantal jaar geleden (toen DWDD nog bestond en Mathijs van Nieuwkerk niet in ongenade was gevallen) was Jan Terlouw een graag geziene gast in de talkshows op TV. Bij "De Wereld Draait Door" haalde hij herinneringen op aan de periode dat het touwtje nog gewoon uit de brievenbus kon hangen (omdat geluk toen nog heel gewoon was), zonder dat je bang hoefde te zijn voor ongewenst bezoek. De deur stond min of meer altijd open als een welkom, voor een ieder die even wilde aanwaaien. Een “spoken word” dat stond als een huis en min of meer viraal ging.
Een van de prachtige momenten met Jan Terlouw is als hij een gedicht over de IJssel voordraagt. Zijn IJssel! Tegenwoordig ook "onze" IJssel.
Op deze site vind je veel berichten over het bos, de heide en de wandelingen en fietstochten, die we op de smalle bospaden in de omgeving van Heerde maken. Vanuit ons huis is het echter ook maar een paar kilometer naar de IJsseldijk en de rivier. In onze vorige woonplaats woonden wij aan de dijk en keken we uit over de Lek en de uiterwaarden. De smalle dijk langs ons toenmalige huis lijkt in de verste verte niet op de dijk die langs de IJssel loopt. De IJssel is een veel kleinere rivier en meandert ook meer in grotere en kleinere bochten. Ik vind het prachtig. En ik hoop niet dat ik de bewoners uit de Vijfheerenlanden (onze vorige woonomgeving) erg beledig, door te zeggen dat de IJssel veel mooier is dan de Lek. De schoonheid maakt overigens wel dat het een geliefde route is voor motorrijders, wielerpelotons en wandelaars. Met gevaar voor eigen leven op een mooie zondagmiddag de dijk op. Dat is dan wel weer een overeenkomst met de Lekdijk.
We fietsen graag langs de IJssel. We komen graag in Veessen, waar we het kozakkenveer naar de overkant nemen. Over de dijk naar Olst en weer met het pontje terug. Dat kan ook bij Wijhe. Het is prachtig. Van die typische boerderijen, de boomgaarden (in bloesemtijd helemaal prachtig) en altijd weer die kronkelende IJssel. Het is gewoon genieten.
Afgelopen februari (voor mij was het de tweede jaar) mocht ik samen met wat leden van de rotaryclub weer hagen snoeien in de Uiterwaarden aan de IJssel. Zo mooi, zo prachtig, zo indrukwekkend. Los van het zware werk natuurlijk, is het heerlijk om "in the open" met de IJssel in de rug of voor de neus in de buitenlucht actief te zijn. De foto's en beelden spreken voor zich.... dat doen de beelden van de zomerse fietstochten langs de IJssel ook natuurlijk.
Fietsend, wandelend (er lopen verschillende klompenpaden langs de IJssel) is het genieten en om te voorkomen dat deze blog een te lyrisch en jubelend (wat wegdromend) karakter krijgt, vat ik het gevoel maar samen in het gedicht dat Jan Terlouw in de april uitzending van DWDD in 2018 over de IJssel voordroeg!
Eeuwig draagt de IJssel levend water naar de zee.
Altijd in beweging, van de bergen tot de kust.
In een hectisch leven brengt de IJssel zoveel rust.
Ik geef toe, rivieren, stuk voor stuk wonderschoon.
Maar toch, onze IJssel, spant voor mij met stip de kroon.
Kijken naar de IJssel, naar de ader van het leven,
Die ons door de eeuwen, zoveel welvaart heeft gegeven
Die ons in contact, met andere landen heeft gebracht.
Drager van het vrachtschip, en ook van het luxe jacht.
Biotoop van veel, van zoveel planten, zoveel vissen.
Voor geen geld zou ik mijn mooie IJssel willen missen.
Altijd zoveel mensen, onophoudelijk bewegen.
Overal gepraat, wat is stilte dan een zegen.
Even wat teveel, en ik breek er dan soms uit.
’t Kabbelen van de IJssel, da’s pas superieur geluid.
Als je me dus vraagt: ‘Waaraan beleef je echt plezier?
Wie is je grote liefde?’ Dan wint uiteindelijk mijn rivier.
Reactie schrijven