Vlak bij ons huis ligt de prachtige IJssel. Er is veel over de IJssel en de uiterwaarden te zeggen. De rivier kronkelt zich door het landschap. Langs de grens van Overijssel en Gelderland. Jan Terlouw schreef er een prachtig gedicht over dat je elders ook in een blog op deze site is opgenomen.
Hieronder ook weergegeven, omdat het zo mooi omschrijft wat en hoe het is:
Uren kan ik kijken, in gedachten vaar ik mee.
Eeuwig draagt de IJssel levend water naar de zee.
Altijd in beweging, van de bergen tot de kust.
In een hectisch leven brengt de IJssel zoveel rust.
Ik geef toe, rivieren, stuk voor stuk wonderschoon.
Maar toch, onze IJssel, spant voor mij met stip de kroon.
Kijken naar de IJssel, naar de ader van het leven,
Die ons door de eeuwen, zoveel welvaart heeft gegeven
Die ons in contact, met andere landen heeft gebracht.
Drager van het vrachtschip, en ook van het luxe jacht.
Biotoop van veel, van zoveel planten, zoveel vissen.
Voor geen geld zou ik mijn mooie IJssel willen missen.
Altijd zoveel mensen, onophoudelijk bewegen.
Overal gepraat, wat is stilte dan een zegen.
Even wat teveel, en ik breek er dan soms uit.
’t Kabbelen van de IJssel, da’s pas superieur geluid.
Als je me dus vraagt: ‘Waaraan beleef je echt plezier?
Wie is je grote liefde?’ Dan wint uiteindelijk mijn rivier.
Reactie schrijven