Tijdens de clubbijeenkomsten van mijn Rotaryclub is het gebruikelijk dat er iedere keer een zogenaamd 5 minutenpraatje wordt gehouden door een van de leden. Het is een soort uitgesproken column die in het teken moet staan van het jaarthema. Vorig jaar was dat thema "maatschappelijke betrokkenheid", dit jaar moet het over "hoop" gaan.
Deze week was ik aan de beurt om mijn column uit te spreken. Een soort "keek op de week", waarin in ieder geval iets hoopvols uit de afgelopen week gememoreerd zou moeten worden. In deze blog (het is is feitelijk mijn 5 minutenpraatje) een beschrijving van mijn bijna hopeloze zoektocht naar een teken van hoop.
Geïnspireerd door een foto van een Palestijns en Joods jongetje die gearmd als vrienden over een pad lopen, ben ik op zoek gegaan naar tekenen van hoop. Wat een uitdaging. Een hoopvol bericht vinden in een week waarin er zoveel ellende wereldwijd zicht- en voelbaar is.
Bommen op een ziekenhuis, 2 miljoen mensen als ratten in de val op een smalle strook land, zoveel haat en onbegrip over en weer, een klimaatcrisis en wereldwijd iets van 100 miljoen vluchtelingen. Het is iets om hopeloos van te worden. Een zoektocht naar een hoopgevend teken in deze tijd van oorlog, geweld en allerlei crises: het lijkt een "Mission Impossible".
Je kunt denk ik stellen dat hoop en het verlangen naar een positieve wending, feitelijk onlosmakelijk verbonden zijn met een situatie die niet prettig is. In het “diepste van de ellende” wordt de hoop het meest intens en tastbaar.
In de afgelopen week was ik vrij. Herfstvakantie. Tijd genoeg voor een zoektocht, een soort queeste naar tekenen van hoop. In onze prachtige leefomgeving, hier aan de IJssel, zo vlak bij bos en heide, zou je toch verwachten iets hoopvols in de natuur te vinden. Is het roedel herten dat ik afgelopen week aan de Zuidweg zag, een teken van hoop? Iets van 15 grote edelherten die rustig grazend langs de kant van de weg staan. Je zou het vredige tafereel als een teken van rust in een chaotische wereld kunnen typeren, dat dan weer wel.
Voor de plaatselijke slager is het mogelijk een hoopvol bericht, tenminste: als je er vanuit gaat dat hij moet nadenken over hoe hij zijn vitrine rond kerst gevuld gaat krijgen. Maar of dat nu bedoeld wordt met het markeren van hoopvolle berichten? Je kunt in ieder geval ook stellen dat het begrip hoop nogal subjectief geladen is. Wat voor de slager hoop is, is voor de Partij Voor De Dieren een gruwelijk perspectief.
In mijn zoektocht naar een inspirerend teken van hoop heb ik deze week een aantal dingen gedaan. Zo heb heb ik afgelopen zaterdag het Paddenpad rond Wapenveld gelopen. Een heerlijke wandeling, met prachtig weer. Misschien mag je dat zonnetje ook wel als een hoopvol perspectief kwalificeren. In de sfeer van: "Ondanks alle ellende op de wereld, is er ergens een plek waar de zon schijnt, is er een plek waar de vogels met hun concert iets laten horen van harmonie. Van schoonheid."
Maar of dit nu een teken van hoop is voor bijvoorbeeld de mensen in Gaza, de miljoene vluchtelingen wereldwijd of de mensen op het slagveld in Oekraïne. Het wordt bijna een cynische boodschap. En hoop heeft niets met cynisme te maken.
Deze week ben ik ook voor het eerst van mijn leven in Meppel geweest. Meppel "of all places" ergens in Drenthe, hier zo’n 30 minuten rijden vandaan. Een verrassend leuk stadje, moet ik zeggen. Op het eerste gezicht, als je op het kerkplein staat en naar die prachtige kerktoren kijkt, waar op elke hoek van het torendak een regenboogvlag staat, straalt het ook iets positiefs, iets feestelijks uit.
De regenboog, die ooit in een Bijbels perspectief als een hoopvolle belofte na de zondvloed werd geïntroduceerd. Een teken van hoop waar je een prachtig 5 minutenpraatje over zou kunnen houden. Maar om hier nu met dat hoopvolle symbool een religieus statement te maken, terwijl ergens in Palestina, mensen vanuit een gedeeltelijk religieus motief elkaar het hoofd in slaan, is dit ook niet direct het hoopvolle geluid dat je op dit moment wil laten horen of duiden.
Los daarvan: voor de prachtige kerk in Meppel, stond een sculpture van kunstenaar Wenkenbach. Een beeld van een man met gebogen hoofd en neerhangende schouders, luisterend naar de titel: Tegenslag. Het past niet bij het begrip hoop en het is los daarvan wel heel erg bijzonder dat je zo’n beeld voor de ingang van een kerk zet, waar die regenboogvlaggen hoog in het vaandel staan. In Meppel dus geen hoopvol bericht opgetekend.
Misschien moeten we de hoop gewoon halen uit de Goed Nieuws show die tegenwoordig elke dag op TV is. Een initiatief van John de Mol. Het lijkt, gezien de idioot lage kijkcijfers, nu reeds tot mislukken gedoemd. John de Mol, commercie en hoop: dat is geen goede combinatie.
In mijn zoektocht heb ik ook even gegoogled op “hoopvol nieuws”. Het leverde een link op naar een aantal internet sites waar je alleen goed nieuws kunt vinden. Voor een ieder die nog een 5 minutenpraatje moet houden, wellicht een goede optie. Ik kwam er in ieder geval achter dat de nieuwssite NU.nl een goed nieuws pagina heeft en wekelijks de goednieuws berichten op een rij zet.
Dat waren er deze week zeggen en schrijven: 2. En je moet er echt even voor gaan zitten om dit positieve nieuws in je op te nemen. Luister en huiver:
- er zijn de afgelopen week maar liefst 2 elften in de Waal gevangen: (een Elft is een zeldzame op haring lijkende vissoort, die sinds de jaren 30 niet meer in Nederland is gezien) - het is een teken dat de waterkwaliteit in de Waal wat om hoog gaat.
- er zijn meer jonge huizenkopers, dan voorheen en ook dat schijnt goed nieuws te zijn.
Of dit nu de berichten zijn waarmee we de mensen in Gaza een hoopvol perspectief kunnen bieden? Ik heb er zo mijn twijfels bij. Die twijfels hadden de mensen die op deze twee positieve berichten reageerden met een review blijkbaar ook. Het werd op de bekende "azijn-zeikerige" wijze van commentaar voorzien: op de manier zoals we tegenwoordig via de socials met elkaar praten. Dat levert ook al weinig hoopvols op.
Een hoopvol teken: ik vond het uiteindelijk toch deze week. Tijdens een klompenpad wandeling rond Wenum, afgelopen dinsdag, struikelde ik letterlijk en figuurlijk over een steen op het smalle pad langs de beek naast de Kopermolen. Op de steen was met een witte stift een een prachtige tekst geschreven, die zo simpel en indringend was, dat ik even pas op de plaats moest maken: “You make the world a better place“.
Zo simpel is het eigenlijk.
Misschien moeten we niet op zoek gaan naar een teken van hoop. Misschien moeten we gewoon een teken van hoop zijn.
(de steen stak ik in mijn zak om mee te nemen, maar heb ik uiteindelijk voor de volgende wandelaar op een boomstam neergelegd: misschien wil hij of zij ook wel een teken van hoop zijn....)
Reactie schrijven
Bertus (woensdag, 18 oktober 2023 20:04)
Dat waren een HOOP woorden