Relaties. Er is veel over te zeggen. Gelukkig zijn in de liefde. Gelukkig worden in de liefde. Er worden hele TV programma’s aan gewijd. First dates. Het is intrigerend om te zien, hoe in zo’n programma wildvreemde mensen contact proberen te maken, in onmogelijke en doorzichtige gesprekjes. Hoeveel procent van de popsongs gaat niet over de liefde of over verliefd zijn, over houden van, verbindingen aangaan Soms zijn relaties fantastisch, soms worden ze verstoord, bekoelt de liefde, snappen mensen elkaar niet meer of is “het” er gewoon niet meer.
Irene en ik zijn dit jaar 38 jaar getrouwd. We waren nog kind toen we een jaar of 7 voor ons huwelijk verkering (zo noemde je dat toen) met elkaar kregen. Geen first date, geen contactadvertentie, geen dating-site. Gewoon lid van dezelfde club en voor elkaar gevallen. Wat weet je dan van het leven, wat weet je dan van alles wat een relatie mooi of juist niet mooi kan maken? Kinderen waren we toen, ook wel een beetje naïef of “groen” als je het zo wil noemen. We zijn nog steeds bij elkaar. En nog gelukkig ook. Achteraf beschouwd: een lucky shot.
Eind januari waren we een weekend in Groningen. Het was een cadeau van een oud collega en vriend, die van de zomer in het huwelijksbootje was gestapt. Over relaties en echte liefde gesproken. Ik mocht Bijzonder Ambtenaar van de Burgelijke Stand (BABS) zijn en het huwelijk voltrekken. Een hele eer, bijzonder om te doen en heel mooi om twee mensen met elkaar te verbinden. Het gebeurde in Culemborg, in een liefdevol en klein gezelschap.
Een cadeautje als dank voor iets wat al een cadeau op zich was. “Bijzonder en absoluut niet nodig”, zoals je dan plichtsgetrouw, maar welgemeend opmerkt: “een beetje te gek, echt niet nodig geweest”. Maar wel leuk, een overnachting en een diner in hotel de Prinsenhof, hartje centrum, zo’n beetje onder de Martinitoren in Groningen.
Op zaterdagmorgen vroeg op weg vanuit Heerde, inchecken en de stad in. Nu was ik al eerder in Groningen geweest (na de tweede etappe van het Pieterpad), maar nu samen met vrouwlief: slenterend door de binnenstad, prachtig winters weer (heldere blauwe vrieslucht), een kop koffie hier, een lunch daar, winkel in, winkel uit (een soort bezoeking, maar… je slikt dat dan toch maar weg: goed voor je relatie in ieder geval!). We kochten een beschrijving voor een stadswandeling langs de hofjes. Vroeger boden de Groningse hofjes gratis onderdak aan armen, weduwes en zieken. Tegenwoordig wonen er particulieren in deze oases van rust in de binnenstad. Bij een handvol van deze zogenaamde binnenhoven konden we even binnenlopen voor een moment van stilte. Sommige bomen in de zomers bloemrijke tuinen zijn zo oud, dat ze de bewoners van vroeger nog hebben meegemaakt. Slenterend langs tientallen gasthuizen, stiltes en historische vormen van naastenliefde in de stad, nemen we de stad in ons op.
In het Forum drinken we op de bovenste verdieping van dit prachtige multi functionele gebouw een kop koffie. Het meubilair is retro en we zitten in rotan stoelen te genieten van het uitzicht. Het is blijkbaar een geliefde plek voor mensen die een date hebben. Niet alleen voor Irene en mij, maar ook voor een tweetal stelletjes die in in de zitjes om ons heen zitten. En hoewel het niet zo netjes is om mee te luisteren naar de gesprekken die daar worden gevoerd, vang ik toch wat flarden op. Aan het tafeltje het dichtst bij ons zitje wordt echt een verkennend kennismakingsgesprek gevoerd en vertellen de potentieel geliefden elkaar de belangrijke feitjes die je op zo’n eerste date (blijkbaar) hoort uit te wisselen. Het gaat over de muziek (check: zelfde smaak), de stad (check: zelfde voorkeur), boeken (check: zelfde genre) en over vakanties…. en hoewel ik niet alles kan volgen (en natuurlijk ook in gesprek ben met Irene), merk ik dat de voorkeuren hier toch wat uiteenlopen.
De vrouwelijke gesprekspartner houdt van zonvakanties, de man van actieve vakanties en terwijl de dame langzaam begint uit te leggen dat het zo heerlijk is om na een drukke periode eens helemaal niets te doen en op een bedje aan het zwembad te liggen, zie ik bij de mannelijke gesprekspartner een vorm van lichte verbazing en zelfs afkeer op het gezicht ontstaan. Hij probeert nog even het onderwerp wintersport ter sprake te brengen en aan alles is te zien en horen dat hij dat met heel veel plezier (en liefst meerdere keren per jaar) doet. Zijn date merkt op dat ze slechts een keer op wintersport is geweest: “eens maar nooit meer…., gevallen, een knie beschadigd”. Over winterse temperaturen gesproken: "van een koude kermis thuis komen", noemen ze dat.
Ik concentreer mij op mijn kop koffie en roer ongemerkt in mijn bakkie troost (terwijl ik niet eens suiker of melk in de koffie heb). De jongeman haakt af, het gesprek stokt. First date levert niets op. Aan het andere tafeltje hebben de verkennende gesprekspartners blijkbaar meer succes. Ze zijn nog niet uitgepraat in ieder geval. Dat zijn Irene en ik ook niet. We hebben een date in Groningen, rekenen af en slenteren hand in hand verder door de stad.
Groningen heeft het...
Reactie schrijven
Erik (woensdag, 03 april 2024 10:21)
Een prachtige stad, als kind van oud groningers; herkenning. Het Forum iseen mooi pand maar iets te modern denk ik, wel binnen prachtig met die trappen.
Van Harte gefeliciteerd met jullie 38 jarig huwelijk, bijzonder in de huidige tijd!
Joke Vrolijk-Bollen (woensdag, 03 april 2024 10:53)
Heel herkenbaar wat je schrijft Erwin. Wij zijn inmiddels bijna 52 jaar getrouwd en om je heen kijkend, merk je pas hoe bijzonder dat is. Iets om zuinig op te zijn.
Van harte en lekker doorgaan zo!