vogelnest · 24. maart 2025

Wie kent dat prachtige nummer van de Dijk niet? Mag het licht uit. Een prachtige Nederlandstalige song uit 1987. Te veel woorden, Te veel zinnen, Te veel woorden, Draaien in mijn kop Te veel woorden, Te veel muren, Te veel uren, Tikken langzaam op Te veel mensen, Te veel draaien, Te veel mensen Draaien eromheen Te veel mensen, Te veel zinnen, Te veel woorden Voor een mens alleen Mag het licht uit, Mag het licht uit, Mag het licht uit “Mag het licht uit…..” het is bij ons thuis inmiddels...

vogelnest · 15. maart 2025

De cirkel van het leven. Je leest er wel eens over en we zijn er allemaal onderdeel van: een eindeloze, draaiende achtbaan van gebeurtenissen waar je soms het gevoel hebt dat je maar rondjes blijft draaien. Van de eerste ademhaling tot de laatste zucht, alles komt weer terug. Je wordt geboren, groeit op, maakt een paar misstappen (of tien), en voor je het weet, zit je weer ergens in de fase waar je begon – het leven heeft de heerlijke gewoonte om zichzelf telkens opnieuw uit te vinden. En...

vogelnest · 08. maart 2025

Een melodramatische blog deze keer. Hoewel misschien ook wel niet. In een tijd dat we steeds somberder (en bijna depressief) worden van alle berichten die we te verwerken krijgen, is het ook wel eens fijn om de zinnen te verzetten, met andere ogen naar de omgeving te kijken. Misschien ook wel even te vergeten wat er elders gebeurt. Het lijkt alsof de wereld zucht onder haar eigen gewicht. Oorlogen slepen zich voort, politieke schermutselingen worden met de dag vreemder, en het nieuws is een...

vogelnest · 01. maart 2025

We gaan weer beginnen. De jaarlijkse vastenperiode begint komende week. Al jaren doe ik er aan mee. Vanaf de carnaval tot aan Pasen. Ik heb een eigen regime van vasten ontwikkeld. Geen alcohol, geen frisdrank, geen koffie, geen hapjes tussendoor, geen snoepgoed en alleen het hoognodige eten (ontbijt en avondeten: geen luxe, geen dessert). Verder veel water. Alles van tafel dus. Ik vind het een mooie gedachte. Soberder leven, veel bewuster omgaan met voedsel en domweg ervaren dat het met minder...

vogelnest · 21. februari 2025

Vrijdagmiddag 21 februari. Ik zit in de tuin in het zonnetje. Het verkeer raast in de bekende S bocht hier in Heerde voorbij. Je hoort het geluid beter, omdat er nog zo weinig blad (geen eigenlijk) aan de bomen zit. Het voelt wat onwerkelijk na een sombere en grijze periode. De afgelopen dagen was het winters (op z’n hollands): lekker fris in de avonduren, in de ochtend ijskrabben. Dat laatste schrijf ik eigenlijk voor de vorm (om te duiden dat het gevroren heeft: mijn auto heeft een...

vogelnest · 15. februari 2025

Een early Adapter ben ik misschien wel. Nooit mee gedaan met Hyves (een van de eerste social media platforms), maar met de introductie van Twitter en Facebook was ik van de partij. Met name Twitter gebruikte ik veel voor korte (dat kon natuurlijk ook niet anders) berichtjes en wat foto’s met een steeds groter wordende schare volgers. Facebook probeerde ik ook uit en bleef ik intensief gebruiken. Iedere keer berichten over dat wat mij bezig hield. Eerst met foto’s van het gezin, maar toen de...

vogelnest · 10. februari 2025

Het was een beetje stil de afgelopen periode. Tenminste als je het woord stilte gebruikt om te duiden dat er wat weinig blogberichten zijn geplaatst. Na de laatste blog over mijn moeder, kwam het er gewoon niet van. Iets te veel op het bordje: werk, kerk en andere dingen. Voornamelijk werk, overigens. Een volle agenda en een vol hoofd. Tel daar de feestdagen bij op. De tijd vliegt dan ook nog eens voorbij. Het gaat ten koste van het schrijven van berichten. Het gaat ten koste (en dat is veel...

vogelnest · 24. november 2024

"Dag moeke..." Het is de openingszin die ik vaak gebruik om mijn lieve moeder te begroeten. Zo ook afgelopen week bij het bezoek van Irene en mij aan het huis waar ze verblijft. Bij aankomst, staat ze alleen in de verlaten gang als we de afdeling betreden. Ik zie haar staan en neem haar op, zoals ze daar in het midden van die lege gang staat: Het lijkt net of ze weer wat kleiner is geworden, ze staat licht gebogen en wat verward om zich heen te kijken. Er is verder niemand te zien. Ze kijkt me...

vogelnest · 23. november 2024

“Zo, dat is een diepe zucht”, zei een van de coaches van Bijsterbosch, vanmorgen vroeg tijdens mijn wekelijkse sportschool-routine. Ze stond een paar meter van mij vandaan en ik was druk doende met mijn workout. “Ja, het is ook pittig”, mompelde ik. Dat was overigens ook echt zo. Inmiddels zit ik in fase 7 van de Milon Circle, maar na een periode met corona en nog een forse griepachtige verkoudheid in het lijf, gaat het sporten me niet zo goed af. Zuchtend, puffend en hoestend (rochelen...

vogelnest · 26. oktober 2024

Het aantal blogjes dat wordt geschreven over een van mijn ouders neemt wel wat toe. Ik hoop dat de lezer het mij vergeeft. Het zijn berichten die misschien en per definitie veel meer bedoeld zijn voor de innercircle. Je kunt jezelf misschien ook wel afvragen, waarom je zo’n berichtje uit de persoonlijke sfeer uberhaupt publiceert. Om eerlijk te zijn weet ik het antwoord eigenlijk ook niet. Op de een of andere manier is er een soort onbedwingbare drang om het “in the open” te brengen. Het...