Een cadeau van de kinderen. Een cruise over de Nijl. Omdat we 25 jaar getrouwd waren. Een zeer bijzondere trip. Wat een prachtig land. Het was niet druk aan boord. Het was niet zo druk in Egypte: tenminste als je dat vertaalt naar het aantal toeristen. De Arabische lente was ook hier volop bezig. We kregen er niet veel van mee, hoewel een deel van de tocht met de boot met een mitrailleurspost en een aantal bewapende militairen moest worden afgelegd. Het geeft de atmosfeer en de luxe aan boord toch wel een bizarre dimensie mee. Toch heeft het de pret niet mogen drukken.
Wat een volk, wat een steden, wat een tempels en wat een mensen. We hadden wel wat last van de opdringerigheid van de arabieren die steeds maar weer op zoek waren naar fooien en klusjes om geld mee te verdienen. Een blik richting een Egyptenaar was vaak al genoeg om een vooruitgestoken hand te krijgen: niet om te schudden, maar wel geld te vragen. Ook dit mocht de pret niet drukken, hoewel het soms wat beklemmend was. Zeker toen we ons lieten rondfietsen in een van de oude wijken van Luxor.